1 juni 2020.

Impressie van een wandeling door het zonnige en kleurrijke buitengebied van Nootdorp: van de Populierenlaan naar de Roeleveenseweg en via de Veenweg terug.

Op 1 juni 2020, Tweede Pinksterdag, werd de Nederlander weer een beetje uit zijn lijden verlost. Wat minder opgesloten. Wat minder angst voor een roemloos en eenzaam einde op een anonieme IC. Mijn twijfels over de gevolgen van het loslaten van de strenge regels wogen niet op tegen het genot van een mooie buurtwandeling onder zeer plezierige weersomstandigheden. Goed om aan te sterken in geval van een tweede golf. We waren voorbereid op een massale uitbraak. Van landgenoten wel te verstaan, die er net zo over dachten als wij.

We besloten om ons in noordoostelijke richting naar het buitengebied van Nootdorp te begeven, via het Oosteinde richting Leidscheveen, en dan over de Roeleveenseweg terugbuigend richting de Veenweg. Niet wat te veel veen? We hebben het wel over Nootdorp, lieve lezer.

Het laatste plaatje van deze fotogalerij geeft een indruk van de route die ik met gevoel voor drama en gekweld door ouderdom heb ingetekend. Geen zorgen, probeer het zelf maar eens met een digitaal pennetje over een grillig digitaal plaatje. Iedere aarzeling, oprisping, ja zelfs iedere harteklop wordt genadeloos geregistreerd. De tocht krijgt er iets grilligs, zeg maar avontuurlijks door. Worstelend door een genadeloos landschap met nergens een recht stukje.

Al snel werden wij verrast door prachtige bermbegroeiing, vrucht van een aantal jaren geleden ingevoerd nieuw maaibewind van het gemeentelijk groenbeheer. Impressionisten zouden hun penseel er bij afgelikt hebben. Klik maar eens op de eerste plaatjes. Uitvergroot ziet het er allemaal wat beter uit.

Op de tweede rij wat fraaie doorkijkjes, confrontaties tussen natuur en blokkendoos. Voorbeelden van wat toekomstverkenner John Naisbitt in zijn studie Megatrends uit 1982 al aangaf als de behoefte van de mens aan evenwicht tussen techniek en natuur: High-tech / High-touch. Rechts een doorkijkje naar de Nieuwkoopseweg. Ik heb de jonge geitjes even verlost van het kassencomplex waar ze bijhoren.

Ook het eerste plaatje van rij drie geeft een blik op de Nieuwkoopseweg met op de voorgrond een mooie waterpartij. Een stukje verder, aan het eind van de 's Gravenweg links, een fraaie buitenplaats rond een voormalig spoorweggebouw?. Terwijl we het paradijsje bewonderen, hoor ik van rechts hoefgetrappel. Daar passeert waarachtig een karavaan paardrijdende meisjes die door hetzelfde tunneltje willen als wij en veel andere passanten. Een van de talrijke wielrenners die deze mooie dag zijn uitgevlogen, schiet er met een boog omheen terwijl vanaf de andere kant ook al verkeer tegemoet komt. Het is druk op de Nederlandse paden en wegen, in ieder geval in de buurt van Nootdorp.

Eenmaal door het tunneltje slaat de paardenkaravaan rechtsaf richting Zoetermeer. Wij gaan links, richting de Roeleveenseweg waar ik Gemma fotografeer met op de achtergrond het gebouwtje dat jarenlang door TNO is gebruikt voor sonaronderzoek (nu doet de Marine er iets). De plas is ooit ontstaan omdat er zand nodig was voor de aan- en afvliegroutes van het Prins Claus Plein. De plas is diep. Goed voor het sonaronderzoek en voor het geloof in reuzenvissen. De Nootdorpse Hengelsport Vereniging is al sinds lang op jacht. De plas is, met het omringende gebied, eigendom van boer Van der Ende. De vader van Jacob van der Ende die op de boerderij opgegroeide en nu met zijn echtgenote Carolien in Ecuador is neergestreken om daar in een heel ander soort buitengebied een ziekenhuis te starten. Wij, dat wil zeggen de Nootdorpse Kringloopwinkel waar ik nauw bij betrokken ben, hebben het project van Jacob en Carolien, beiden tropenartsen (google maar eens Quina Care), geadopteerd. Onze eerste bijdrage van 5000 euro is besteed aan het transport van de ziekenhuisspullen die de afgelopen jaren werden vergaard en opgeslagen in de schuren van Jacobs vader.

En als het dan eindelijk 1 juni is, dan zijn de kleine eendjes die de reiger en de snoek hebben overleefd, groot geworden. Dan zwemt het eendengezin met een stel pubers rond. De blik iets opgetild toont ons de schuren van boer Van der Ende. We lopen verder en passeren rechts het huis waar Roosje Lampe lange tijd heeft gewoond. Roosje gaf balletles, onder meer aan onze dochter Maartje. Zij maakte ook tekeningen van haar. Na Maartjes overlijden kregen we van Roosje een prachtige tekening. Roosje is nu 86 jaar oud en is al weer lang geleden teruggekeerd naar haar geboortegrond (bij Den Bosch). Maar ze komt nog iedere week naar Zoetermeer om daar te ijsdansen met een jeugdige(r) partner.

Op weg naar de knik in de Roeleveenseweg, waar Van der Ende huist, staat rechts een beeldschoon huisje. Bij het huisje scharrelt een poesje rond. Niet zo bijzonder tot ik ontdek dat het een voorpootje mist. Hij hangt wat scheef maar gaat er niet onder gebukt en lijkt zich goed te redden. Dieren missen het vermogen om op hun treurige bestaan te reflecteren. Ze nemen het zoals het is en maken er het beste van. Wat natuurlijk niet betekent dat het beste altijd goed is.

We passeren het machtige hek dat de boerderij van Van der Ende moet beschermen tegen ongewenste gasten, zeker in de periode dat Jacobs spullen er lagen opgeslagen. Naast dit imposante hek de wat bescheidener afsluiting van het domein van de Nootdorpse vissers. Het hekje lijkt uit te stralen dat de hoop op de vangst van een monstervis, een reuzensnoek, een karpergigant om maar te zwijgen over een buitenaardse meerval is vervlogen. Dit is een hekje voor witvis en rietvoorn.

We lopen richting de oude Veenweg, ooit de noordelijke toegang tot Nootdorp, en slaan voor de woning van Joke en Philip Fonkert linksaf het Alexiapad in. Op een bedrijfsterrein ontwaren wij een grote witte tent waar mensen in witte kleding automobilisten in de mond en neus poeren. Sinds vandaag wordt er bij ons om de hoek op corona getest! Het betekent dat de cirkel van onze wandeling min of meer rond is. Je kunt vrolijk op stap gaan en somber thuiskomen als de slottest fout uitvalt.

Gemma laat weten dat ze de volgende keer toch maar sokjes aandoet. Eigenlijk zegt ze: ik heb het nu wel even gehad. Een slotplaatje nog. De sloot voor onze deur is bijna veranderd in een rietparkje. Nieuw maaibeleid. Goed voor de jonge vis, de jonge kikkers en verder alles wat in het water moet opgroeien. En dat is in Nootdorp nogal wat.

DSCN1114 (3)

DSCN1115 (3)

DSCN1116 (3)

DSCN1118 (2)

DSCN1119 (2)

DSCN1121 (2)

DSCN1122 (2) - kopie

DSCN1124 (2) - kopie

DSCN1125 (2) - kopie

DSCN1127 (2) - kopie

DSCN1129 (2) - kopie

DSCN1130 (2) - kopie

DSCN1131 (2) - kopie

DSCN1133 (2) - kopie

DSCN1135 (2) - kopie

meer...