29 december 2012

Kort Verhaal

Driekeerniks (sprookje)

Het sprookje van koning Pompus II

Er was eens een koning die regeerde over het kleine koninkrijkje Puntland. Zijn naam was Pompus II, maar de meeste onderdanen zeiden Pompus omdat Pompus I bij niemand bekend was. Zijn burcht stond op een steile rots en bood uitzicht over het havenstadje waar hij koning over was. Verder landinwaarts lagen nog drie dorpjes die volgens de koning ook tot zijn koninkrijk behoorden. Zijn ministers twijfelden daaraan. Hoge bergen, diepe ravijnen en een slecht klimaat maakten de drie dorpjes praktisch onbereikbaar.

Soms vroeg de koning aan zijn ministers hoe het ging in de dorpjes. De minister van Binnenlandse Zaken zette dan direct zijn ambtenaren aan het werk. De minister van Financiën deed hetzelfde. En elke keer kwamen de ministers met dezelfde boodschap terug: er was al meer dan vijftig jaar geen contact geweest en er was in die periode uit de dorpjes ook geen belasting ontvangen.

Lees hier verder

19 december 2012

Kort Verhaal

Een deuvels kerstverhaal

Een nieuw verhaal waarin IKEA en de  komst van de nieuwe Billy centraal staan.

Het was K1-avond, nou dan wist je het wel. Dan gierden bij ons kinderen de zenuwen door het lijf. We zaten aan het K1-diner. Vader, moeder, de vriendin van vader en de vriendin van moeder. Vader met drie vriendinnen. Hij glom tegen beter weten in. Even waren we allemaal samen. Het gebeurde te weinig, maar daarom was het ook bijzonder. Mijn vader had echt zijn best gedaan. Hij had een groot deel van de dag in onze nieuwe keuken doorgebracht. Maar wij kinderen kregen geen hap door onze keel. We konden niet wachten op het vertrek naar K1EA, het heiligdom waar we jaarlijks op 21 december K1 vierden. Het feest van De Nieuwe Zending.

Lees hier verder

14 november 2012

Het laddertje

Wij leven in 2012 en dus weten wij veel. Heel veel. Je hoeft ons niks wijs te maken. Wij geloven niet in sprookjes. Dat zeggen mensen als je voorzichtig vertelt dat er misschien kabouters bij jou in het bos wonen. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven maar ja, ik heb wel iets vreemds gezien. En ik vind dat jullie dat moeten weten want anders beginnen jullie straks te zeuren: ‘Waarom wist ik dat niet? Waarom heb je dat niet eerder verteld?’ Wil je echt weten wat ik heb ontdekt dan moet je hier verder lezen.

Links: Stoffelaartje

2 november 2012

Allerzielen
                        
Ik was het afgelopen jaar nogal nalatig. Ik had het helemaal gehad met mijn kerk. Zoveel schandalen, zo'n instelling kun je niet serieus nemen. Tenenkrommend. Hartverscheurend. Huiveringwekkend. Dieptriest. Voor de slachtoffers en voor al die simpele zielen die zich wel hadden gedragen, en zich nog steeds gedragen volgens de normen van dezelfde kerk. Of het in ieder geval serieus proberen.
   En dan komt Allerzielen en bedenk je dat het hoe dan ook goed is de overledenen te gedenken. Dus besloot ik mijn individuele boycot voor zolang als het duurt op te schorten en de kerk te bezoeken waar de uitvaart van ons kind had plaatsgevonden. In een boordevolle kerk op een ijzingwekkend winterse dag nu bijna 17 jaar geleden. Op het kleine kerkhofje achter de kerk hebben we haar toen begraven.
   De kerk was voller dan ik had verwacht. Er werden 64 namen afgeroepen van parochianen die dit jaar zijn overleden. Veel bekende namen, zoals het hoort in een dorp. Er werden 64 kaarsjes aangestoken. Ik realiseerde me weer dat een religie op de eerste plaats een middel is om de dood te bezweren. En het moet gezegd, de katholieke kerk heeft daar mooie vormen en rituelen voor bedacht. Het is een geloof vol dood en leven. En het is een geloof dat middelen biedt om de band tussen de levenden en de doden te bewaren. Ik realiseerde me ook dat in zaken van leven en dood de ratio te kort schiet.
     Na de dienst gingen we in het duister in processie naar het kerkhofje. We kregen een bloembol mee die we bij het graf van onze geliefde mochten planten. Een klein gebaar voor een ongrijpbaar gevoel. Maar desalniettemin van grote emotionele waarde. Vrijwel op de tast heb ik voor de steen een gaatje gemaakt en de bol daar in gestopt. En haar naam genoemd. Aarzelend. Altijd weer die moeite om mijn gevoel ruimte te geven.                       
     Ik keerde met een vreemd maar zeker geen slecht gevoel naar huis terug.

Rosa, het meisje van de steengroeve
                        
De lezers en fans van Zwerg weten dat steengroeves verrassingen kunnen opleveren, zeker als er een relatie is met de Tweede Wereldoorlog. De opmerkelijke historie van de Engelse soldaat Horace Greasley laat dat nog eens op dramatische wijze zien.
   Als krijgsgevangene leert hij in Polen Rosa kennen, de dochter van de plaatstelijke steengroeve. Er bloeit een grote liefde op. De foto links is toevallig? boven water gekomen. Himmler en Horace oog in oog. Horace wist op dat moment niet wie de hoge Duitse officier was.
    Doe me een plezier en lees hier het verhaal van Horace en Rosa, het is echt heel bijzonder.
     Horace Greasley overleed op3 februari 2010, 91 jaar oud.
                      

 Zijn officiële website is hier.

20 oktober 2012

Time goes by so slowly, and time can do so much

 Op de achterkant van de zaterdageditie van NRC staat iedere week een dubbele foto. Links hoe iemand er zeg dertig jaar geleden bij stond, rechts exact dezelfde situatie maar dan in het heden.

Ik kijk er altijd even naar. Leuk om te zien wat de tijd met mensen doet. Bij deze prenten uit de NRC van 20 oktober 2012 schoot me ineens een opmerking van Midas Dekker te binnen. We veranderen in de loop van de tijd, ik heb dat van nabij meegemaakt. Maar wat we ons meestal niet realiseren is dat we voortdurend opnieuw worden opgebouwd. Oude cellen sterven na een tijdje en worden dan vervangen door nieuwe cellen.

Onze kleinzoon Jan, zie hieronder, is nu twee weken oud. Dat betekent dat hij al een paar keer een nieuwe darmwand heeft gekregen. Over een paar weken zijn zijn huid en zijn longen vernieuwd. Botten zijn wat duurzamer: 10 jaar. Het hart 20 jaar. Een paar onderdelen moeten een leven lang mee: ogen en hersenen.

Wij verouderen dus anders dan een fiets die altijd buiten staat. Die rot weg. Wij verouderen omdat het vernieuwingsproces niet optimaal verloopt, en deels ook gewoon een keer stopt. De nieuwe cellen zijn niet helemaal gelijk aan de oudere waar ze door deling uit voortkomen en ze stapelen ook niet exact hetzelfde als hun voorgangers. We worden in de loop van de tijd dus echt anders. En behoorlijk anders, als je naar de plaatjes kijkt (30 jaar verloop). Het is maar goed dat de hersencellen niet vervangen worden. Het zou een stuk moeilijker worden om ons gevoel van eigenheid, van zelf, van ik, vast te houden.

De titel verwijst naar het nummer Unchained Melody, oorspronkelijk uit 1955. Mogelijk het meest gecoverde nummer uit de popmuziek. Hier de beroemde versie van de Righteous Brothers uit 1965.

Mijn nieuwe boek Zwerg verscheen op 10 maart 2012 en is nu overal te verkrijgen. Als je hier   klikt, kom je meer te weten over de band Nomen, over hun verdwenen   zangeres Loesje en over een geheimzinnige organisatie die het stadje   Guurlo in ziijn macht lijkt te hebben. Ik weet dat het tegenwoordig   vooral meisjes zijn die veel lezen. Maar ik weet bijna zeker dat jongens   ook gaan genieten van Zwerg. Eigenlijk is het ook een jongensboek. We hebben intussen ook een aantal mooie recensies gescoord, zoals hieronder  van Warvis op Bol.com. Warvis was een van de eersten die aandelen kocht  nadat ik een aantal pagina's van Zwerg op de crowd funding site TenPages   had gepubliceerd. Hij was erg enthousiast en vond dat er ook maar een film van Zwerg gemaakt moest worden. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Hoe dan ook Warvis heeft een tijdje moeten wachten voordat hij het hele boek kom lezen. Gelukkig heb ik hem niet teleurgesteld!
   Behalve Zwerg heb ik ook andere boeken geschreven.

Voor kinderen en voor groten.

7 oktober 2012

Espunt werd grootvader
                        
7 oktober 2012 werd in Frankfurt  am Main Jan geboren, zoon van Bas en Sabine, onze eerste kleinzoon.  Bijschrift van Bas bij deze foto: Viel Spass mit Jan, der Zwerg.
     Zo is kleine Jan dus  al na 10 dagen legendarisch! Ooit zal hij ontdekken wat de tekst op zijn  muts betekent. Dat kan al heel snel want Jan gaat niet alleen  Nederlands maar ook Duits spreken.
     Mijn zoon Bas, de vader van Jan zal ik maar zeggen, heeft nogal wat te maken met het ontstaan van Zwerg. Toen hij nog een jochie was van een jaar of tien ontdekten we de beroemde steengroeve van Winterswijk. Dat heeft een blijvende indruk op hem gemaakt. Met name de fossiele pootafdrukken van zo'n 240 miljoen jaar oud prikkelden zijn fantasie. Zozeer dat hij later geologie en paleontologie is gaan studeren. Hij werkt nu al weer enige tijd als onderzoeker aan de Goethe Universiteit van Frankfurt en heeft naam gemaakt op het gebied het begrijpen waarom in bepaalde periodes allerlei levensvormen massaal uitstierven.