Espunt in 2013
31 december 2013
Kort Verhaal
Omdat bloemen van mensen houden
Met groeiende verwondering hebben wij gezien hoe in onze achtertuin een roze hortensiaknop moedig verzet bood tegen het natuurlijke verval van een struik in wintertijd. Tot op de dag van vandaag zit er tussen het bruin en geel van alle andere uitgebloeide bloemen nog altijd een mooie, ongeschonden roze bloem.Naarmate de tijd vorderde kreeg ik steeds meer het gevoel dat hier een verhaal in zat. Sterker nog, de roze bloem dwong me uiteindelijk om het fenomeen een creatieve betekenis te geven.
Jaap is mijn beste vriend. Als ze mij proberen te grijpen, die schoften van het kerstbomenplein, dan vechten we samen. En als ze met te veel zijn, dan rennen we samen weg. Laatst waren we aan het knikkeren, in de pauze, op het schoolplein. Er rolde een witte-tijgerbonk van Jaap tussen de kinderen die stonden te kijken. Weg bonk. Had ie van zijn oma gehad. Maar ik had gezien wie hem had opgepakt, heel sneaky: schele Barrie, die gluiperd uit groep zes. Ik ben achter hem aan gegaan en heb hem bij zijn strot gegrepen. Hij eerst nog van: ‘Had je wat? Ik mot die stinkbonken van jullie helemaal niet. Ik heb er zelf genoeg.’ ‘Allemaal gejat zeker,’ zei ik. Toen we op de grond lagen, rolde die witte-tijgerbonk gewoon uit zijn broekzak. Iedereen lachen. “Ik krijg je nog wel, met die bleke zus van je,” zei hij jankend van pijn en woede.
Lees hier verder
V.l.n.r.: Gabri, Gerard, Ben en Erwin van de Schootbrugge op de trappen van het World Forum Theater in Den Haag.
28 december 2013
50 jaar Beatles
Op zondagmiddag 28 december 2013 ben ik met mijn broers Ben, Gabri en Erwin naar een optreden van de Cavern Beatles geweest. Deze coverband komt uit Liverpool en er is zelfs fysiek de nodige gelijkenis. Ze traden op in het World Forum Theater in Den Haag. Mijn broers zijn gerenommeerde muzikanten, allemaal fan van de Beatles, en waren zeer te spreken over de prestaties. Veel van het latere Beatle-werk is vooral in de studio geproduceerd. Het is dan ook zeer goed denkbaar dat de namaak-Beatles dit na 45 jaar oefenen beter speelden dan de Beatles ooit zelf hebben gedaan. Wij hebben een toffe middag gehad, kregen bijna spelenderwijs een leuk contact met onze buurvrouwen die eveneens in een losse mood waren en kwamen weer met beide benen op de warme aarde van Gemma terecht toen de boerenkool op tafel kwam. Na de boerenkool hebben we nog lang nagetafeld met heel slechte beelden en geluiden, maar wel spannend, van de jonge Pink Floyd. Op de foto toon ik een felbegeerde trofee: een t-shirt met daarop The Beatles voor onze kleine Jan, want met de Fab-Four kun je niet jong genoeg beginnen.
12 december 2013
Kort Verhaal
Een kouwe Kerst (sprookje)
Een kerstsprookje dat nu eens niet zo goed afloopt. Maar leuk is het wel.
Er was eens een boer en die boer die had een vrouw. In de loop van de tijd had de boerin zeven dochters gebaard die van aanpakken wisten. En dan was er ook nog de trouwe knecht, een vondeling, die gelijk met de boer was opgegroeid. De boer had weinig reden om te twijfelen aan zijn vaderschap maar volledige zekerheid was alleen de Lieve Heer gegeven. De historie van de familie liet zien dat je met een trouwe knecht in huis altijd een slag om de arm moest houden. Of, zoals men in deze buurt zei: “Kruupt de knecht bij de boerin onder de rokk’n, zit de boer mooi met de brokk’n”. Een waarheid als een koe.
Lees hier verder
11 december 2013
Kort Verhaal
De mollenvanger en de ring
Het verhaal is nu ook in boekvorm uitgebracht. Ziet er leuk uit en zorgt dat het verhaal lekker (voor)leest. De bibliotheek Pijnacker zorgt voor de verspreiding.
Mijn vader was mollenvanger. Hij was altijd buiten aan het werk. In de weilanden van de boeren. In de tuinen van de deftige mensen. Op het kerkhof. Op het voetbalveld. Overal waar gras lag konden mollen opduiken. Of beter onderduiken. En als de mollen het te bont maakten, als er niet meer gevoetbald kon worden of als de koeien de wei niet meer in wilden, dan werd mijn vader erbij gehaald. Van mollen vangen werd je niet rijk. Zeg maar gerust dat we het thuis arm hadden. Maar omdat de mollenvachtjes ook nog wat geld opleverden, konden we er net van leven.
Lees hier verder
7 december 2013
Gedicht
In onze wijk
Een ode op een plantsoentje van niks (gedichtje).
Er is in onze wijk een klein plantsoen
Waar honden hun behoefte doen
Waar proefballonnen worden opgelaten
Waar kleuters tegen kraaien praten
Waar grind de perken niet te binnen gaat
Waar hier en daar een bankje staat
Waar overdag het pijpje wordt gestopt
Dat 's nachts vol vuur wordt leeg geklopt
Dit kleine, groene stadsorgaan
Leidt echt een multifunctioneel bestaan
14 november 2013
Kort Verhaal
Ga Voorheuvel
Deze treurige anekdote vol humor stamt uit mijn studententijd. Plaats van handeling: Cafe Arie op de Brug te Utrecht, zie afbeelding.
Wie met de dood verkeert, loopt kans er door besmet te raken. De dood kan in je botten gaan zitten en kruipt dan naar je kop. Zoals bij Gert Voorheuvel die lang geleden in het Utrechtse een bloeiende begrafenisonderneming leidde. Het was de bloei van zijn bedrijf die hem op de been hield. De diensten die hij leverde gaven professionele bevrediging maar brachten verder weinig levensvreugde. En omdat de heer en mevrouw Voorheuvel weinig hadden dat hen aan huis bond, zat het stel met grote regelmaat bij Arie op de Brug, als je binnenkwam rechtsachter in de hoek. Wij kwamen nog wel eens binnen omdat er eerder op de dag iemand ‘Tien over de rooie’ had geroepen wat zoveel betekende als: biljarten bij Arie. Het kwam maar zelden voor dat de Voorheuvelhoek leeg was als wij arriveerden. Arie op de Brug was een bekende kroeg boven de Oude Gracht. Arie was de eigenaar en de brug was het fundament waarop zijn etablissement rustte.
Lees hier verder
5 november 2013
Drama in mezenhuis
Wij beleven veel plezier aan onze koolmeesjes. Vooral in het voorjaar. Het nestkastje wordt ieder jaar weer vol overgave ingericht. De ruime beschikbaarheid van nabij mos moet aanstekelijk werken. Alsof IKEA in de achtertuin staat.
Maar de natuur heeft niks met romantiek. Allemaal vals. Al eerder troffen we na de winter in ons hutje meesjes aan die op een of andere manier binnen waren gekomen, schuilend voor de winter, en niet meer terug konden. En dus verhongerden. Klein drama. Groot drama.
Een nieuw drama kwam ik een paar dagen geleden op het spoor bij het schoonmaken van het nestkastje. Er lag een prachtig, zacht en verzorgd nestje in, goed voor de schepping van zo'n acht nieuwe twitteraars. Maar toen ik het er uit tilde, ontdekte ik aan de onderkant de sporen van een nieuw drama. Het had er alle schijn van dat het nestje over een dood, volgroeid/volwassen meesje was heen gebouwd. Wat is hier gebeurd? Is dit het meesje dat niet durfde vliegen en alleen achtergebleven zich in een hoekje onder het mos heeft verstopt? Ik schreef er een versje over. Ik ben er niet zeker van.
Hiernaast de foto's van de bovenkant en de onderkant van het nestje.
5 november 2013
We sluiten het paddenstoelenjaar 2013 af
Het was een mooie paddenstoelenherfst in Speuld. Kijk hier voor de plaatjes van de afgelopen twee maanden. (wordt nog aangevuld)
30 oktober 2013
Kort Verhaal
These are words that go together well
Het verhaal van leraar Frans Herman van Lokeren die met een curieus conflict te maken krijgt. Freud, de Beatles en een nieuwe leerlinge vormen een giftig mengsel voor zijn kijk op de wereld en zijn relatie.
"Als je toch naar zolder gaat, neem dan gelijk die stapel moeilijke boeken mee."
"Doe ik, schat."
Herman is een bewaarder. Tilly zijn vrouw houdt van opgeruimd. Tilly voert een gedoogbeleid. Ja mits. Ouwe troep alleen op Hermans zolderkamer. En dus wankelt Herman nu met een te hoge stapel ‘moeilijke boeken’ de onhandige zoldertrap op. Zijn kin rust op Die Traumdeutung. Hij moet het zonder hulp van de trapleuning doen. Een goeie test voor zijn dijen. Herman voelt hoe de jaren met hem mee klimmen.
De lichtschakelaar ontvangt een elleboogstoot. Er sneakt een spaarpeertje aan. De stapel moeilijke boeken landt in een wolk van opwervelend stof naast een andere stapel moeilijke boeken.
Lees hier verder
4 oktober 2013
Ga niet van het pad af
Nieuwe paddenstoelen in Speuld
Het was dit weekend ongewoon nat. De paddenstoelen in het Speulder- en Sprielderbos varen er wel bij. Lees en kijk hier verder
13 oktober 2013
Sint Jan en mijn zusje Lilian
Na een bezoek aan de Sint Jansprocessie in 1955 sloeg het noodlot toe in ons gezin.
Lees hier verder
Links: Mijn zusje Lilian, circa 7 jaar
13 oktober 2013
Kort Verhaal
Drink Joy, gezond en razend lekker
In de zomer van 1961 had ik mijn eerste vakantiebaantje bij de firma Koster in Hilversum. In dit verhaal een impressie uit het leven van een onschuldige zestienjarige die opgroeit in het Ranja-tijdperk, wordt overrompeld door Coca-Cola en met weemoed terugdenkt aan de trots van Hilversum: Joy. Klik op titel.
1964, juni, Blokker, Hilversumse band de Torero's in het voorprogramma van de Beatles voor de reclame van Joy.
Ik heb in mijn leven vaak last van mijn rug gehad. Het is denkbaar dat de eerste barsten in mijn wervelkolom zijn ontstaan tijdens vakantiewerk bij de firma Koster in de zomer van 1961. De erven Koster hoeven overigens niet te vrezen voor claims. In denk met plezier en weemoed terug aan mijn eerste vakantiebaantje. En de laatste 25 jaar gaat het een stuk beter met mijn rug.
Veel minder goed is het afgelopen met de frisdrank waar de familie Koster ooit furore mee maakte. Die is al heel lang nergens meer verkrijgbaar. Soms probeer ik het nog wel eens. Dan vraag ik op een terras om een flesje Joy. Het is vermakelijk om te zien hoe jonge obers dan naar binnen rennen om te informeren of er ook Joy in huis is, en even later bedremmeld terugkeren met de vraag of het ook Sisi mag zijn. Oude rotten in het vak reageren anders. Die zie je even wegdromen en dan zuchten: ja, dat waren nog eens tijden. We hebben nu alleen nog Sisi. Als ik dan antwoord dat het toch bijna een belediging van de goede smaak is om Sisi als alternatief voor Joy naar voren te schuiven knikken ze alleen maar. Ze weten dat er geen weerwoord is.
29 september 2013
Kort Verhaal (Voorleeswedstrijd)
De Bazuin
Het verhaal met als titel De Bazuin beschrijft een opmerkelijke episode uit het leven van een kleine gemeenschap die een ultieme poging doet om hun dorp te behoeden voor de ondergang. Daarvoor wordt zo'n beetje alles op het spel gezet.
Het ging niet goed met ons dorp. Voorzieningen verdwenen, de jeugd trok weg. Bedrijven zochten hun heil elders en de laatste tijd kwam zelfs De Bazuin niet meer iedere week. En als het bestuur van de Oranjevereniging nog net energie heeft voor het bezoek aan de nieuwjaarsreceptie van de gemeente mag je toch wel stellen dat de fut eruit is. Er moest iets gebeuren om het tij te keren
Het rommelde al wat langer. Het gemeentebestuur zat er geweldig mee. De toenemende bezorgdheid had intussen al een wethouder de kop gekost omdat hij in een ogenblik van openhartigheid aan De Bazuin had meegedeeld dat het met de andere dorpskernen eigenlijk nog slechter ging. Daar werd nu, zoals hij het formuleerde, prioritair beleid op gezet. Nu staan wij bekend als godsvruchtig en gezagsgetrouw, maar dit schoot onze kern volstrekt in het verkeerde keelgat. Voorlezen maakt alles van waarde kwetsbaar, wierp hij nog tegen, zwaaiend met De Bazuin. Het mocht niet baten. Hij kon gaan.
Lees hier verder
Voorgevel van de Erve Ijzerman in Wapenveld
24 september 2013
Kennismaking met twee bijzondere boerderijen
Tijdreizen, het is mogelijk. Terug in de tijd. Teyler's Museum in Haarlem is zo'n plek. Als je daar de toegangsdeur passeert wordt je in een flits 200 jaar teruggeworpen in de tijd. Ook op de Veluwe is dit mogelijk. In deze blog neem ik jullie mee naar twee bijzondere boerderijen. Tijdreisboerderijen. Lees hier verder wat ik daar tot nu toe heb meegemaakt en zet zelf ook een keer die stap over de tijddrempel als je al dan niet toevallig in de buurt bent.
Nieuwe korte verhalen
7 augustus 2013
Op de fiets
Als het noodlot een saai maar goed geordend bestaan binnendringt.
5 september 2013
Langs het Oosteinde. Over stille wateren en diepe gronden
Je fietst langs het Oosteinde. Een zwaan en voor je het weet spelen Darwin en Lamarck door je hoofd.
12 september 2013
De mollenvanger en de ring
Of ik voor de Week van de Alfabetisering een verhaal wilde schrijven met als thema: moeite met lezen en schrijven. Om voor te lezen aan kinderen van de hogere groepen van de basisschool. Het resultaat een verhaal over een jongen die liever met zijn vader door het weiland baggert om boeren van die plaaggeest af te helpen. De kinderen konden het waarderen.
Op de afbeelding leest wethouder Jose van Egmond van Nootdorp-Pijnacker voor in de bibliotheek in Pijnacker.
28 juni 2013
Kort Verhaal
Ik ging voor een verhaal
Ik ging voor één verhaal en ik kwam een uur later terug met een hoofd vol verhalen, halve verhalen, flarden. De kunst is nu om er weer één verhaal van te maken. Maar als je daar voor terugschrikt moet je jezelf geen schrijver noemen. Daar gaan we. Daar ga ik.
‘Waar kijkt u naar?’
Ik draai me om. De stem is van een jonge man op een bankje. Hij heeft in zijn ene hand een bakje met salade, in zijn andere het bijbehorende plastic schepje. Een en ander ongetwijfeld aangeschaft in de nabij gelegen vestiging van Albert Heijn.
‘Ik bekijk het schilderwerk,’ zeg ik.
‘Wat is dat ook al weer voor gebouw?’ vraagt de jonge man.
‘Dat is onze oude raadhuis,’ zeg ik, enigszins verbaasd over dat ‘ook al weer’. Blijkbaar kent hij het gebouw wel maar schiet zijn geheugen even te kort.
23 juni 2013
Gedicht
De geur van hop
De afgelopen tien dagen waren we in Chinon, een mooi en interessant stadje aan de Vienne, een zijrivier van de Loire. Het huis waar we verbleven keek uit op het kasteel van Chinon, een beroemd kasteel, dat een belangrijke rol speelde in de laatste fase van de Orde van de Tempeliers, en waar ook Jeanne d' Arc haar voetstappen heeft achtergelaten. Ik zal er binnenkort wat meer over vertellen. Chinon is ook de stad van Francois Rabelais, een beroemde en zeer originele schrijver.
Maar waar het me nu om gaat is de hop. Niet de hop van het bierbrouwen, maar de vogel. In Nederland vrijwel verdwenen, in de tuin van het huis in Chinon een dagelijkse gast. Een fraai en apart vogeltje dat hiernaast staat afgebeeld samen met het versje dat ik over de hop heb gemaakt.
De geur van hop
Als het hoep - hoep in de buurt klinkt
Is de hop weer in het land.
Dat de hop hoep en niet hop zingt
Ligt misschien niet voor de hand
Maar wie de hop wat beter kent
Is het hoepen wel gewend.
De hop kan defensief min meuren
Dat jaagt De Snoeper op de vlucht
Walgend van de hopse geuren
Zoekt hij ijlings frisse lucht.
De hop is het allemaal om het even
Die gaat graag als drekhaan door het leven.
Het hopgezin telt vele hoppen
De hopman is beslist de baas
De hopmarjan draait aan de knoppen
De kleine hopjes smaken Haags.
Maar komt De Snoeper bij het nest
Dan wordt die heel snel weggepest.
7 juni 2013
Gesjoemel met fraude (kort verhaal)
Het bange meesje (gedicht)
Klik op titel om te lezen.
Dit was de laatste van negen die uitvloog (Speuld). Echt wat je noemt een beetje angstig nakomertje.
3 juni 2013
Zomerse zaken in Speuld (2013)
We waren even weg. In het bos. Daar is het nu erg mooi. En er is van alles te beleven, bijvoorbeeld 's avonds als je rustig zit te lezen en er plotseling hard op het raam wordt getikt. Schrik. Want dat gebeurt nooit. We hebben wel buren maar die tikken nooit 's avonds op het raam. Het bleken uit de koers geraakte meikevers te zijn. Knoerten van kevers die gelukkig niet bijten, steken of schoppen. De volgende dag heb ik er een terug gevonden die had een enorme bult op zijn koppantser, maar hij had het raam tikken overleefd. Lees hier verder.
2 juni 2013
Kort Verhaal
Een vierkante meter vrijheid
Op Literair Werk staat een nieuw kort verhaal van Espunt getiteld een vierkante meter vrijheid. Opmerkelijk en bizar zoals de lezer gewend is. Centraal dit keer het wekelijkse Scryptogram van de NRC.
Commentaar van een van de lezers:
De woordenkak is van een majestueus gehalte.
.
Ik wil u vertellen over mijn probleem dat misschien geen probleem meer is. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Het probleem is een gevolg van een toevallige ontdekking. Het is welbeschouwd ook een vreemd probleem omdat de ontdekking mijn vermogen om problemen op te lossen duidelijk heeft vergroot.Ik heb al weer geruime tijd geleden opgemerkt dat mijn probleemoplossend vermogen sterk toeneemt als ik mij op het toilet terugtrek om mij te ontdoen van onverteerbare zaken. Zaken waar je tevergeefs je tanden in hebt gezet.
Lees hier verder
De afbeelding toont de auteur, midden gehurkt, temidden van de betrokkenen en een aantal belangrijke spelers in dit verhaal. Op de foto staande vlnr: Jan van Zijverden (ex-TNO), Knud Lunde (Statoil), Rene Peters (TNO), Peter Werkhoven (TNO), Iris Marks (TNO), Bert Egas (TNO, Jan Smeulers (TNO), Evert van Bokhorst (TNO), Lau Koop (Howden Thomassen Compressors).Voorste rij, vlnr: Mico Hirschberg (TU Eindhoven), Gerard van de Schootbrugge (ex-TNO), Garrelt Albers (TNO)
31 mei 2013
Boekpresentatie
Van PULSIM Analogon naar Fluid Dynamics
Op 31 mei 2013 mocht ik in de Van de Mandelezaal van het Prinsenhof in Delft aan drie TNO-ers een door mij geschreven boekje over hun succesvolle loopbaan bij TNO presenteren. Bert Egas, Jan Smeulers en Evert van Bokhoven gaan na zo'n 40 jaar TNO verlaten. In die 40 jaar hebben zij de basis gelegd voor een heel succesvolle en internationaal toonaangevende dienst van TNO. Een dienst die alles te maken heeft met ongewenste trillingsverschijnselen in pijpleidingsystemen. Eind jaren zestig begonnen met het simuleren van zogenoemde pulsaties bij gastransport in pijpleidingen veroorzaakt door compressoren, nu een breed gebied waarin allerlei stromingsfenomenen een rol spelen.
Het boekje 'Van PULSIM Analogon naar Fluid Dynamics' beschrijft het ontstaan en de ontwikkeling van dit werkterrein bij TNO, met name bij de Technisch Physische Dienst in Delft.
A.A. Milne leest voor uit Winnie-the-Pooh
Een zeldzamd geluidsopname uit 1929 laat horen hoe A.A. Milne voorleest uit zijn geliefde en beroemde kinderboek Winnie-the-Pooh.
Milne liet zich voor de figuur van Pooh inspireren door de teddybeer van zijn zoontje Christopher Robin. En Winnie was de naam van een zwarte beer in de dierentuin van Londen waar Christopher Robin graag een bezoekje aan bracht.
Winnie-the-Pooh verscheen voor het eerst in boekvorm in 1926. E.H. Shepard maakte de tekeningen.
Om Milne te beluisteren, klik hier.
Met de komst van mijn eerste kleinzoon Jan wordt voorlezen en kleine verhaaltjes schrijven belangrijker. Ik ga nog veel leren van Milne en zijn Pooh.
Christopher Robin met Pooh, 1927
30 mei 2013
Ik heb op de site van literair werk weer enkele nieuwe schrijfsels geplaatst:
Een heel klein mannetje
Ik ben nogal lang. Als ik met opgeheven hoofd door het leven zou gaan, zou ik ongetwijfeld veel kleine mannetjes over het hoofd zien. Maar zoals veel lange mensen loop ik wat voorovergebogen. Dat is al jong begonnen. Hoe vaak mijn moeder niet zei: ‘rechtop lopen jongen, je staat straks helemaal krom’. En ik probeerde het wel, maar mijn hoofd ging in de loop van de tijd toch steeds meer naar voren hangen. En dus vallen kleine mannetjes mij eerder op dan grote mannen.
Maar er zijn natuurlijk grenzen. Als een mannetje te klein wordt, dan houdt het op een bepaald moment dus op. Als het hoofdje te klein is kan het wel gekke bekken trekken maar de kans is groot dat het me ontgaat.
Lees hier verder
27 mei 2013
Chris bespreekt Zwerg
Chris van Maarseveen is eigenlijk mijn grootste fan. Hij was nog maar net zeven toen zijn opa hem al Het Duivelsei, deel 1 van de Wittekappengattrilogie, voorlas.
Hij is nu een echte achtstegroeper op de Montessorischool Waalsdorp in Den Haag. Net zo oud als Bas Schotman, de hoofdfiguur in de drie delen van de trilogie.
Mijn volgende jeugdboek was Zwerg en Chris kon niet wachten om het te lezen. En te bespreken in zijn klas. Of ik daar bij wilde zijn? Natuurlijk wilde ik dat. De juf was totaal in de war. Dit had ze nog nooit meegemaakt. Een leerling die zomaar zelf de schrijver van het boek uitnodigde en hem ook nog in de klas kreeg. Maar ik wist natuurlijk wel beter!
Chris hield een prima beokbespreking! Iedereen was enthousiast. Hij las voor uit Zwerg, stelde moeilijke vragen aan de schrijver, waarna ook zijn klasgenoten van alles mochten vragen. Een erg leuke bijeenkomst!
Op de foto staat Zwerg tussen Het Duivelsei, De Late Gast en De Gouden Sleutel. Bedankt Chris!
Afbeelding: in de prachtige hortus van het Utrechts Universiteitsmuseum. Vooraan schuin op de rug gezien: Gerard Espunt.
25 mei 2013
Veritasjaar 1963 verzameld in Utrecht
Wie mijn levensgeschiedenis heeft gelezen weet dat ik lang geleden in Utrecht Wis- en Natuurkunde heb gestudeerd. Dat avontuur begon in 1963.
Een bijzonder jaar dat begon met de beruchte Elfstedentocht die door Reinier Paping werd gewonnen. Van de 568 wedstrijdrijders wisten er slechts 57 binnen de vereiste 2 uur na de winnaar binnen te komen. Van de 9294 toertochters die aan de tocht waren begonnen konden er aan het eind van de dag slechts 69 een kruisje ophalen.
Het was het jaar dat de Beatles volledig doorbraken en het jaar dat John F Kennedy werd vermoord. Op 22 november Tussendoor deek ik eindexamen en meldde me aan voor de RK Studentenvereniging Veritas, met nog 400 anderen. Van die 400 heb ik er op 25 mei een flink aantal teruggezien. Vijftig jaar later, een beetje ouder, een beetje wijzer. We hebben gegeten, gedronken, geluisterd en gezongen. En we voelden ons weer even 18. We zongen: 'Welk van mijn idealen zal nog de avond halen?' Er zijn idealen verdwenen, er zijn andere voor teruggekomen. We hebben een fantastische reünie beleefd. Wie daar wat meer van wil zien kan hier kijken.
18 mei 2013
Opruimen en schoonmaken
Bij het fatsoeneren van ons tuintje in Het Speuld wekten we een fraaie maar nog wat magere bruine kikker uit zijn winterslaap. Het is eigenlijk ook nog geen weer voor kikkers om wakker te worden. De bruine kikker leeft het grootste deel van het jaar op het droge. Je kunt hem herkennen aan de driehoekige, zwarte vlekken aan de zijkant van zijn kop.
Ik ben ook op zolder wat aan het ruimen. Veel leeswerk is in de loop van de tijd naar een vlierinkje verhuisd waar ik lang niet meer was geweest. Ik vreesde het ergste wat de muizen betreft. Dat viel mee. Zo hier en daar was een Vrij Nederland aangevreten. Tot ik achter een stapel opiniebladen een muisje aantrof. Geheel gemummificeerd. In ieder geval een teken dat het op het vlierinkje goed droog is. Hiernaast de kikker en de muis. Ze hebben beide een plaatje verdiend, leek me.
17 mei 2013
De doodstraf door de tang 2
De straf is ten uitvoer gebracht. Ik heb mijn belofte aan St. Appolonia gestand gedaan. Mijn tandarts gaf een direct verslag van de voltrekking: het gaat net als bij het uittrekken van een paaltje uit de grond: heen en weer, heen en weer, tot het verzet is gebroken. Het verzet brak gelukkig snel.
10 mei 2013
De doodstraf door de tang 1
Op de afbeelding links de kies van de heilige Apollonia gevat in een tang. De reliqui is te bewonderen in de kathedraal van Porto. Apllonia is de beschermheilige van de tandartsen en verleent steun aan kiespijnlijders. Zij speelt een rol in een nieuw, zenuwslopend verhaal van Espunt getiteld Doodstraf door de tang. Het begint als volgt:
Doodstraf door de tang
Een bekend vaderlands gezegde luidt: links lullen, rechts vullen. Ik laat mij al geruime tijd leiden door een variant die al even bedenkelijk is: links smullen, rechts vullen. Leven is kiezen, niet leven is slechte kiezen. Rechtsonder, een na laatst, zit een kies die mij dwingt het vermalen en smullen geheel over links te laten lopen. Een kies dient een simpel hulpmiddel te zijn die onopvallend zijn werk hoort te doen. Als dat niet meer het geval is omdat er om onduidelijke redenen voortdurend snerpende pijnsignalen worden opgewekt, is het begrijpelijk ja zelfs aanvaardbaar dat zo’n lichaamseigen martelwerktuig een object van diepgewortelde haat wordt.
8 mei 2013
Voorbereidingen Veritasreünie in volle gang
Op 25 mei a.s. vieren wij dat wij 50 jaar geleden de eerste stap zetten in het studentenleven. Die stap was: lid worden van een studentenvereniging. In mijn geval de toen nog katholieke studentenvereniging CS Veritas in Utrecht. Een grote jongen worden in het Utrecht van de jaren zestig, opwindend en fascinerend. En dan ook nog proberen je studie af te ronden. In mijn geval Wis- en Natuurkunde.
Met een kleine 400 jaargenoten liepen we in september 1963 groentijd. We leerden hoe je een appel met mes en vork moet afschillen en we kregen seksuele voorlichting van de beroemde seksuoloog Kees Trimbos. En we leerden een lied dat nooit meer uit ons geheugen is verdwenen: ons groenenlied. Hier zingen we het, na 50 jaar, nog steeds vol overgave voor de deur van Het Eigen Huis waar we 50 jaar eerder met knikkende knieën voor het eerst door naar binnen gingen. Klik hier.
30 maart 2013
Mijn moeder overleden
Het was 5.15 uur, Paaszaterdag was nog maar een paar uur oud, toen we ter hoogte van Gouda het bericht kregen dat mijn lieve, moedige moedertje was overleden. We waren op weg naar haar toe omdat een eerder bericht ons had gewaarschuwd: komen want haar toestand gaat nu snel achteruit.
Hoeveel klappen had ze niet overleefd in die 95 jaar? Maar ook voor haar, Jannie van de Schootbrugge-Boonstra moest een keer de fatale klap komen. De massale hersenbloeding van tien dagen daarvoor was haar te machtig geworden. Nooit ziek, nooit naar de dokter, alle ongemakken zelf oplossen of aanvaarden. De afgelopen dagen was ze totaal hulpbehoevend. Ik heb haar die tien dagen waarschijnlijk meer geknuffeld dan al die jaren ervoor. Ze was niet zo van het knuffelige, maar nu kon ze zich niet verzetten.
Mijn pophelden in Santa Cruz (Tenerife)
Pal naast de haven ligt het imposante culturele centrum van Santa Cruz. In 2003 in gebruikgenomen en ontworpen door de befaamde Spaanse architect Santiago Calatrava die vooral in Valencia zijn spectaculaire sporen heeft achtergelaten. Calatrava heeft de afgelopen jaren de gebouwen gerealiseerd die ik in de jaren vijftig in de Amerikaanse Science Fiction Comics tegenkwam. Maar dan mooier. Heel veel mooier!
Minder gelikt maar toch ook erg leuk is de wijze waarop men de steenkubussen die de Atlantische golven moeten breken heeft beschilderd. Een Wall of Fame van de belangrijkste musici, met klassieke componisten maar ook heel veel moderne popmusikanten. Blijkbaar hebben lokale schilders de opdracht gekregen om de hoofden van hun helden op de stenen uit te beelden. Ik heb er een aantal van mijn helden fotografisch uitgevist. Als je doorleest vind je ze met een voorbeeld van hun muzikale prestaties. Lees verder.
16 februari 2013
Bas macht seine Habilitation
Wat ooit als een zwergenverhaal begon in de steengroeve bij Winterswijk, kreeg 16 februari 2013 een mooi vervolg. Mijn zoon Bas habiliteerde. Dat is een Duits verschijnsel. Het betekent dat je een proeve van bekwaamheid moet afleggen voor het hoogleraarschap in Duitsland. Een soort tweede promotie. Dat is hem dus gelukt. Op de foto (goed kijken!), houdt hij zijn openbare voordracht over de gevolgen van klimaatverandering gezien door de bril van een geoloog. Er is nog een probleem: hij komt binnenkort terug naar Nederland met Sabine en Jan. Hij gaat werken aan de universiteit van Utrecht. En daar doen ze niet aan habiliteren. Maar dat is een luxeprobleem.
februari 2013
Kringloopwinkel De Wisselbeker in Nootdorp steunt orthopedisch chirurg Paul Rompa bij zijn werk in Ghana met een bedrag van 15.000 euro.
Verbaasd over dit berichtje? Er waren twee goede redenen voor om het hier te plaatsen. Op de eerste plaats heb ik grote bewondering voor het werk dat Paul Rompa al jarenlang doet als orthopedisch chirurg in Ghana, op de tweede plaats omdat wij elkaar al kennen sinds 1963 en op de derde plaats omdat ik trots ben op onze Nootdorpse kringloopwinkel waar ik sinds 2007 voorzitter ben.
29 januari 2013
Kort Verhaal
Voetbalflitsen
Dit mag de voetbaliefhebber niet missen. Belangrijke inzichten gebaseerd op de langjarige voetballoopbaan van Espunt.
Een goede voetballer laat zijn minder talentvolle teamgenoten beter spelen, dat is bekend. Maar wat gebeurt er op het veld als er alleen maar talent rondloopt? Dan gaat het ongewone, het onverwachte regeren. Hoe ik dat weet? Ik maakte jarenlang deel uit van zo’n wonderteam. Hieronder enkele karakteristieke spelmomenten uit een van de vele onvergetelijke wedstrijden die ik heb gespeeld. Spelen in dit elftal heeft mijn leven verrijkt en het beste in me naar boven gebracht. Het was een voorrecht maar makkelijk was het niet.
Spelmoment 1. Floris, onze doelverdediger die door de supporters liefdevol de Zwevende Legende wordt genoemd, staat op het punt de bal opnieuw in het spel te brengen. De spanning stijgt nu het aftellen is begonnen. Het massieve rechterbeen heeft zich losgemaakt van de grond. Een weg terug is er niet. Het bruine monster bereidt zich voor op het ergste. Passagiersvliegtuigen wijken uit naar buitenlandse luchthavens.
Lees hier verder
Links William "Fatty" Foulke, die vanaf 1894 elf jaar lang het doel van Sheffield United verdedigde. De massieve doelman was een van de helden van "De Zwevende Legende" die in het team van Espunt tussen de palen stond.
18 januari 2013
Zwerg teruggevonden
Mailtje aan Cindy van De Vier Windstreken:
Het boek 'Zwerg' stond hier een beetje verloren op de plank....
Maar ik kan je zeggen: wie wat bewaart die heeft wat: erg leuk verhaal! Het verslag staat op de 'lopende' pagina waar het ca. een maand blijft staan. http://www.leestafel.info/ jeugdboeken-10
Daarna in het archief waar het permanent blijft staan
http://www.leestafel.info/ gerard-espunt
Groetjes, Marjo van Turnhout
130125. Er kan een hoop veranderen in 18 jaar
Het kerkhofje ligt achter de kerk. Naast de kerk door een hek, dan een pad met links een sloot die het grootste deel van het jaar haar best doet om de kerkhofbezoeker in de gepaste stemming te brengen. Maar nu is er fondantijs dat de vieze smurrie aan het gezicht onttrekt en de geur blokkeert. Rechts van het pad een eilandje. Een jochie is met een sneeuwschuiver bezig een ijsbaantje uit te zetten op het singeltje dat het kunstmatige eilandje omsluit. Ik prijs hem voor zijn opofferingen waar straks zijn vriendjes van zullen profiteren. Hopelijk tonen ze wat waardering.
Ik heb me laten vertellen dat het eilandje ooit werd gebruikt voor processies. Op hun eigen erf mochten katholieken hun devotie beleven en hun glimmende objecten ronddragen. Het moet lang geleden zijn geweest.
Voorzichtig betreed ik het kerkhofje. Het ligt wat hoger. Voorschrift. Het toegangspad loopt schuin op en is glad. Er loopt een rilling over mijn lijf als ik Jezus aan het kruis zie hangen. Slechts bedekt door een lendedoek. Terwijl de temperatuur ‘s nachts plaatselijk tot min tien kan zakken.
Vandaag 18 jaar geleden brachten we onze dochter naar dit stille plekje. Het was ijzig koud. Maar geen sneeuw. De pas gedolven aarde was zwart. Nu is alles wit. Er kan een hoop veranderen in 18 jaar. Ze was nog maar 19.
14 januari 2013
Kort Verhaal
Koningin van de nacht
Hieronder een paar reacties:
"Top!"
"Dit mag ik graag lezen, de nuchterheid met het aanhoudende gevoel van wellust, alsof je door de mangel wordt gehaald. Ik mag toch hopen dat die straf hem verlichting zal schenken!"
"Machtige verbeelding van een rusteloze kerel! Hoort en zeg het voort!"
Ik wil hier weg. Zo snel mogelijk. Terwijl de mensen om mij heen, overmaat vrouwen, druk met elkaar in gesprek zijn over de lezing die wij zojuist hebben bijgewoond, zoek ik naar een excuus om er tussenuit te knijpen. Onder normale omstandigheden doe ik graag mee met de nababbel. Oppervlakkig de diepte in. Vermakelijk door zijn obligate karakter. Maar de omstandigheden zijn nu niet normaal, tenminste niet wat mij betreft. Ik ben geschokt, of moet ik zeggen op een ruwe wijze wakker geschud. En ik ben bang. Ik heb vanavond dingen gehoord en gezien die mijn leven op zijn kop dreigen te zetten. En niemand hier die het vermoedt. Ook de spreker niet die me zonder het te beseffen zo diep heeft geraakt met zijn voordracht. Een voordracht over de Zwitserse schilder en graficus Peter Birkhäuser en zijn vrouw Sibylle Birkhäuser-Oeri. Hij, verbeelder van de droomwereld, zij volgelinge van Jung met interesse voor het archetype van de moeder en de heks in onze sprookjes.
Lees hier verder
23 december 2011, honderdjarige Leon Povel geridderd in de Orde van Oranje Nassau.
8 januari 2013
Leon Povel overleden
“Toen de verbeelding nog aan de macht was,” hoor je een babyboomer nog wel eens verzuchten als het hem even te veel wordt. En dan heeft deze oudere jongere het over de jaren zestig. Logisch toch? De magische jaren zestig. Zeker.
Maar er waren ook jaren vijftig en die waren op hun manier minstens zo magisch. Maar je ziet het pas als je het door hebt (J. Cruijff). Het waren de jaren van de radio. Sterker nog, het waren de jaren van het hoorspel. Lees hier verder over hoorspelregisseur Leon Povel en het hoorspel dat hem eeuwige roem opleverde Sprong in het Heelal.