Espunt in 2015
15 december 2015
Kort Verhaal
Ludoficus Lucifer
Het lugubere verhaal van de meesterboekbinder en zijn eerste kinderboekje.
Hij was een man van het boek. Niet van een heilig boek, niet van een verboden boek, eerder van een verloren boek. Waar die grenzeloze eerbied en fascinatie voor het boek vandaan kwam? Zo lang hij zich kon herinneren was die er altijd geweest. Al zijn vriendjes hadden wel zo hun gedrevenheid. De één was gek van voetballen, de ander tekende, als hij de kans kreeg, de hele dag paarden. Er waren er die alles wisten van Suske en Wiske, waarvan ze de dagelijkse avonturen ijverig uit de krant knipten. Soms iets te ijverig als vervolgens bleek dat vader de krant nog niet helemaal had gelezen. Fascinaties die soms de pubertijd overleefden, maar die meestal in die levensfase overgingen in een breed gedeelde interesse in meisjes en bier.
Lees hier verder
29 november 201
Kort Verhaal
Juffrouw Brouwer, hospita
Terugblik op de tijd waarin de hospita nog een belangrijke rol speelde in het studentenleven.
Hospitadag op de sociëteit. Rechts Adriaan Zwinkels
Twee maanden geleden had Eddie Driessen het grote en donkere ouderlijk huis in het bos verruild voor een klein en donker kamertje in een woning aan de Utrechtse Burgemeester Reigerstraat. Een bedompt hok met uitzicht op een morsig achterplaatsje waar de natuur met succes alle sporen van menselijke beschaving had uitgewist. Wat zijn kamer aan omvang te kort kwam, had juffrouw Brouwer, zijn bazige en hoogst nieuwsgierige hospita, zijn surrogaatmoeder for the time being, te veel. Haar forse gestalte dwong haar tot een schommelende tred die door een geforceerde ademhaling op gang werd gehouden. Juffrouw Brouwer leefde niet zozeer boven haar stand als wel boven haar boezem. Wat zich daaronder afspeelde was voor haar onzichtbaar en van ondergeschikt belang.
Lees hier verder.
25 november 2015
Sint Nicolaas bezoekt CBS Ackerweide in Pijnacker
Het is weer tabberdtijd. Basisschool Ackerweide was er vroeg bij dit jaar. Op woensdag 25 november hebben we een bezoek gebracht aan deze leuke school. Heel plezierig.
O ja, bijna vergeten, we waren ook nog in het kinderdagverblijf Tuttebollekakkie. Hoe vind je die?
Wat we ophalen gaat allemaal naar een goed doel. Dit jaar de stichting Niketan die geweldig werk doet in Bangla Desh.
Onze klazerij is te volgen via facebook: Grote Pietenhuis
21 november 2015
Presentatie van Oostlandbundel 3
Dennegeur en Kunstsneeuw
Deel 3 van de Oostlandbundel heeft Kerstmis als thema. Mijn bijdrage is het verhaal:Hoe vertel ik het thuis dat ik eerder voor ons reünistenblad schreef. Ik heb het wel grondig herschreven. De opbrengst van de bundel is in zijn geheel bestemd voor de Stichting Vrienden van De Oldenbarnevelthoeve in Berkel & Roderijs, waar eeuwenlang de familie Koot heeft geboerd.
De derde bundel van het schrijverscollectief Oostland Literair, ditmaal een bundel met bijzondere kerstverhalen.
Oostland Literair Groep in de Van Oldebarnevelthoeve, na presentatie Dennegeur en Kunstsneeuw.
20 november 2015
Kort Verhaal
Praagse Lente
Terug in Praag. Hrinneringen aan een bezoek in 1968 tijdens de Praagse Lente.
‘Jullie moeten weg. Direct.’
Janna pakt mijn hand en kijkt mij aan. Haar blik snijdt door mijn ziel. Haar handen smeken ‘blijf’. Haar ogen smeken ‘blijf’. Het minst overtuigend is nog haar stem.Wat is er veranderd sinds vannacht? Ze heeft brood gehaald. En ze heeft de geruchten gehoord.
‘Ik houd van je. Hier, mijn adres. Schrijf me. Ik zal wachten.’
Ik schrik. Van haar boodschap maar misschien nog wel meer van wat ik bij haar heb losgemaakt. We omhelzen elkaar. Ik kus haar. En ik weet dat ik haar nooit meer zal zien.
Lees hier verder
Hiernaast: Praag, Plein van de Oude Stad met onder meer het standbeeld van Jan Hus.
10 november 2015
Kort Verhaal
Smashing Pumpkins
Groep hedonistisch levende jonge mensen komen zichzelf tegen in een vreemde Italiaanse villa in de nacht van Allerzielen.
Wij kennen elkaar uit Utrecht waar we hebben gestudeerd en gefeest. Nu, een aantal jaren later, is de studie volbracht maar voor het feesten gelden andere wetten. Dertigers zijn we nu en we voelen ons nog altijd superfit. Om te laten zien dat we oog hebben voor de naderende volwassenheid, hebben we wat tijd ingeruild voor geld. Eerlijk gezegd zijn we daar qua plezier maken niet slechter van geworden. Nu we aan het bezit hebben geroken willen we er best hard voor werken. Maar zo rond ons vijfenveertigste gaan we stoppen en van ons vermogen leven. We moeten onze uitspattingen een beetje meer plannen. Helaas, want die spontane feestjes waren eigenlijk het leukst.
Lees hier verder
Hiernaast: Villa Alticheri, Oppeano
27 oktober 2015
Kort Verhaal
Het Bonte Paard 2:
Het olifantjespad
Vroeger dan gebruikelijk schuif ik de tochtgordijnen van Het Bonte Paard opzij. Dat mijn teerbeminde dranklokaal nog leeg oogt en naar boenwas ruikt, verbaast me niet echt. Het is halfdrie in de middag en de dag moet hier nog op gang komen. Wat me wel verbaast is dat Joop er al zit. Aan onze stamtafel. Joop is een soms gewaardeerd lid van ons literaire genootschap dat zich dagelijks rond de stamtafel verzamelt. Het is op zich niet vreemd dat Joop, op ieder moment klaar voor een scherpe analyse van het militair-industrieel complex, er al zit als ik arriveer. Dat wil zeggen, op mijn gebruikelijke tijd. Maar vandaag ben ik flink wat vroeger dan gewoonlijk en toch zit Joop er al. Dat zou kunnen betekenen, zo bedenk ik, dat hij iedere dag vanaf de opening aanwezig is en dat geeft wel te denken. Ik zal het eens voorzichtig aan Arie, de kroegbaas vragen. Ik ben toch ook een beetje de pater familias van het genootschap en het is me al eerder opgevallen dat Joop steeds meer moeite heeft met het coherent formuleren van zijn gedachten, al dan niet op papier.
Lees hier verder
18 oktober 2015
Kort Verhaal
Tijdreizigers
Een verhaal dat ik schreef n.a.v. een spreekbeurt over Zwerg bij de CBS Ackerweide in Pijnacker op 14 oktober. In dezelfde week was ook te gast op de Sint Jozefschool in Nootdorp. Ook daar waren de kinderen erg geïnteresseerd naar Zwerg en 'hoe je erop komt!' Zie hier.
Het is Kinderboekenweek. Ik sta voor groep acht, of beter, voor twee keer groep acht. Het lokaal puilt uit, maar dat gaat, opmerkelijk genoeg, niet ten koste van de aandacht. Of ik iets wilde vertellen over het schrijversbestaan en over mijn laatste jeugdboek Zwerg, was het verzoek van juf Pauline, trekker van het ‘Project Kinderboekenweek 2015’. Achter mij op het elektronische schoolbord een zwart-wit plaatje van een jochie van een jaar of zeven, in de schrijfhouding. Op zijn middelvinger en ingeklemd tussen duim en wijsvinger een kroontjespen. De ideale greep. Er staat geen jaartal bij het plaatje, maar ik schat zijn leeftijd op een jaar of zeven. Dan hebben we het dus over 1952.
Lees hier verder
11 otober 2015
Oude Nederlandse gitaarhelden in Schakenbosch, Leidschendam
Mijn oud-klasgenoot Ruud Kleijn had me getipt. Een optreden van zijn oude band de Torero's uit Hilversum, die furore maakte in de jaren zestig. Behalve Ruud was van de originele bezetting alleen Hans Hollestelle nog aanwezig, maar ook zijn dochter Laila speelde mee op slaggitaar (zo lang is het allemaal al weer geleden). Met name de deelname van Hans Hollestelle, die er op superieure wijze een paar klassieke Shadownummers (waarmee ze ooit waren begonnen) uitgooide, zorgde voor de nodige opwinding.
En als de naam de Torero's valt komt bij mij automatisch de naam van die andere, concurrerende Hilversumse groep boven: The Spectacles met onder meer Constant Meijers, Hans Thijssen (beiden klasgenoten) en Bertje Ruijter. Jongens waar ik in die tijd ook regelmatig mee omging. Uiteindelijk hebben de Torero's het toch wat verder geschopt dan The Spectacles. Ze stonden onder meer in 1964 in het voorprogramma van The Beatles in Blokker.
The Torero's werd in 1962 opgericht door sologitarist Hans Hollestelle, die eerder in het schoolbandje THE FLYING ARROWS (later omgedoopt in PETER & his DYNAMITES) speelde. Zijn broer Hans zat als bassist in de groep. Na een succesvolle deelname van PETER & his DYNAMITES aan de talentenjacht "Loosdrechtse Concours" haakte hun slaggitarist Jaap de Hoog af (hij zou later af en toe als invaller nog meedoen) en gingen Hans en Jan Hollestelle, Rudy Kleijn op drums en zanger Peter Langhout alias Peter Welsh samen met Martin Bijlard (ex- THE BUTLERS) door onder hun nieuwe naam THE TORERO'S. Hans Hollestelle was in die tijd leerling aan het Hilversumse muzieklyceum waar hij klassiek gitaar studeerde. Jan Hollestelle zat op de L.T.S. en volgde vioollessen. Martin Bijlard werkte op een confectiefabriek en Rudy Kleijn zat op het lyceum.
Voor meer informatie over de Torero's, klik hier.
Muziek van de Torero's: Surf Side (1963) , Valley Rider (1963)
Muziek van The Spectacles (zang Constant Meijers): I'll be satisfied
2015. Schakenbosch. Torero's meet Scotans. V.l.n.r. Ben van de Schootbrugge, Gabri van de Schootbrugge, ..., Ruud Kleijn en Erwin van de Schootbrugge.
1963, Torero's (Hilversum), Hans Hollestelle, Ruud Kleijn, Jan Hollestelle, Martin Bijlaard.
2015, Schakenbosch, Torero's met hier op de foto Jan Hollestelle (lang haar) en zijn dochter Laila.
1963, The Spectacles (Hilversum), Constant Meijers (zang), Hans Thijssen (lead gitaar), Fred Centeur (slaggitaar), Bert Ruiter (bas), Jan Crescent (drums).
10 oktober 2015
Kort Verhaal
Dokter Kroon
Dit verhaal over psychose versus buitenaardse dreiging kreeg op de site van Literair Werk veel waardering.
Het lag niet aan haar werk, had dokter Kroon gezegd. Hij was hoofd van de afdeling Chirurgie. Haar werk deed ze voortreffelijk. Eigenlijk deed ze vaak meer dan van haar werd verwacht. Zeker nadat ze de leiding over de OK-verpleging had gekregen. Hij had haar kundig, collegiaal en efficiënt genoemd. En nog zo wat eigenschappen waar een mens onder andere omstandigheden blij van zou worden. Maar op dat moment niet. In tegendeel. Als de waardering zo groot was, moest er ook wel iets heel erg mis zijn als ze je de wacht aanzegden. Ze had stil geluisterd en gekeken. Geluisterd naar die vertrouwde stem, waar nooit paniek uit klonk, ook niet als er op de tafel complicaties optraden.
Lees hier verder
2 oktober 2015
Kort Verhaal
De jeugd van tegenwoordig
Oma had zich de bruiloft van haar kleindochter toch wel wat anders voorgesteld. Haar relaas is goed voor een brede glimlach. Misschien wel hilarisch.
‘Je hoort mij niet gauw klagen, Gerda. Zo’n type ben ik niet, dat weet je. Maar eerlijk gezegd had ik me de bruiloft van mijn enige kleindochter toch wel wat anders voorgesteld. Verrassend was het wel. Tenminste voor mij. Maar dat is nog tot daaraantoe. Maar dat Els van niets wist!’
‘Meid! Had Kees haar niks verteld?’ zei Gerda.
‘Kees had alleen gezegd: het wordt de mooiste dag van je leven. Dat kun je toch niet maken, zeg nou zelf. Dat arme kind heeft maanden in de zenuwen gezeten. Ze was van de stress tien kilo afgevallen terwijl ze nota bene in verwachting was. Begrijp jij het? Een week van tevoren hebben ze haar trouwjurk bijna dertig centimeter moeten innemen. Zie je het voor je? Hele repen hebben ze uit het rugpand moeten knippen. Dat wil je toch niet. Zeg nou zelf.'
Lees hier verder
25 september
Kort Verhaal
Snoekenweer 3
Het visepos wordt groter en groter. En eindigt nogal bizar.
Het heeft even geduurd maar ik kan er nu niet meer onderuit: 1952 was qua visbeleving een bijzonder jaar. Misschien niet voor iedereen, maar wel voor ons: mijn vader, mijn kleine broertje Wim en mijzelf. Ook wel voor mijn moeder en mijn zusje, maar dan meer gezien vanuit het oppositieperspectief.
De door mijn vader vanuit Eemnes overgenomen visuitrusting (zie ook Snoekenweer 2) was volgens hem redelijk compleet. Dat wil zeggen dat alleen tuig voor het echte diepzeevissen ontbrak. Omdat aan diepzeevis volgens mijn vader kraak noch smaak zat, tilde hij daar niet zo zwaar aan. En een snoer van meer dan 5 km raakte makkelijk in de war. Ik stond regelmatig versteld van zijn vis- en visserijkennis. Hoe wist hij dat allemaal? In ons schuurtje stonden de rijk gevulde BlueBanddozen met spullen uit Eemnes hoog opgestapeld en voor de opslag van de hengels en netten had mijn vader zelfs een vlierinkje onder het schuurdakje gefabriceerd waar hij veel last van had als hij zijn fiets in het schuurtje wilde zetten. Mijn moeder hoopte dat dit ongemak hem er ooit toe zou brengen die hele handel van de hand te doen. Ze had wel een punt want mijn vader deed er nooit iets mee. Het vissen bleef beperkt tot twee weken Appelscha.
Lees hier verder
Links: Mevrouw Haroy is een wereldster.
17 september 2015
Kort Verhaal
Snoekenweer 2
Het toneel van ons vissersepos verplaatst zich naar Hilversum.
Het enthousiasme voor de hengelsport kwam langs de lijn van moeder ons gezin binnen. Maar haar schuld was beperkt. Het was meer een erfzonde. Zij had zelf helemaal niets met vissen, sterker nog, ze gruwde van het in haar ogen wrede tijdverdrijf, maar ze was nu eenmaal Friezin. En zeker in de tijd waarin dit verhaal speelt, in mijn jeugd dus en dan weet de lezer genoeg, werden de Friezen die niet met enige regelmaat een hengeltje uitgooiden, nog net niet voor landverraders aangezien. Zij verloochenden volgens velen de Friese vlag waar niet voor niets de pompeblêden zo dominant op voorkomen.
Lees hier verder
2 september 2015
Kort Verhaal
Snoekenweer 1
Een klein verhaaltje uit mijn prille jeugd dat zich ontwikkelt tot een waar epos. Vakantie in Appelscha en vissen, weer of geen weer.
1945, Mijn vader en Tony, een Canadese soldaat die gezelligheid zocht bij mijn opa en oma in Hilversum.
Mijn opa had een flink deel van de ochtend dreigend in de deuropening gestaan. En het had geholpen.
‘We moeten maar eens gaan,’ bromde hij. ‘Het wordt lichter.’
Vanuit de deuropening produceerde hij een roodbruine kwak die op het plaatsje uiteen spatte en ogenblikkelijk door een vette bui werd weggespoeld.
‘Je lijkt wel gek,’ zei mijn oma. ‘Het komt met bakken omlaag.’
‘Niet meer van die grote bakken, dat zie je toch,’ zei mijn opa geïrriteerd en begon aanstalten te maken.
Lees hier verder
2 september 2015
Kort Verhaal
In de ban van de ring
Het verhaal beschrijft de bijzondere lotgevallen van een stel waarvan de man een rampzalige verslaving heeft opgelopen.
In de show van een illusionist, een goeie illusionist, zou het niet misstaan. Maar ik zit niet in het theater, ik sta in de deuropening van een klein huisje, diep in het bos. Aan de grond genageld. Van god en alleman verlaten. Enige toeschouwer in mijn eigen openluchttheater. Het is oktober, het is windstil en een volle maan beschijnt de grondnevel die zich vanuit het gras omhoog werkt. En ik, ik kijk verbijsterd naar een arm, een losse arm, die op zo’n twintig meter afstand uit de nevel opduikt en in de lucht lijkt te hangen. Ik heb net vrijwel uitgesloten dat ik ten prooi ben gevallen aan een hallucinatie.
Lees hier verder
17 augustus 2015
Kort Verhaal
Inkleurbehang
Tussen de lijntjes kleuren was altijd al meer een vrouwen- dan een mannending. Nature or nurture? Ik weet het niet.
Als ik eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik de nieuwe hobby van Irene, mijn vriendin, tot gisterenavond nooit helemaal serieus heb genomen. Sterker nog, ik voelde een groeiende weerstand tegen het in mijn ogen nogal kinderachtige gedweep met kleuren, kleurboeken, kleurplaten en kleurpotloden. Het gevoel dat het kleurpotlood een wig dreef in onze relatie begon allengs meer te knagen. Je moest er toch niet aan denken dat je ooit je familie en vrienden moest gaan uitleggen dat de relatie voorbij was omdat de laatste bladzijde van het kleurboek was omgeslagen. Hahaha, maar niet heus. Een horrorscenario, dat was het.
Lees hier verder
7 augustus 2015
Kort Verhaal
Koude Oorlog
Als de boeken- en curiosamarkt totaal in het water valt, is er ruimte voor reflectie bij de kraamhouders. Hot stuff!
‘Ik heb vanochtend echt getwijfeld of ik wel moest gaan, weet je. Als het zo doorgaat, kan ik straks met de hele zooi terug naar huis. Geen hond! En het is verdomme hartje zomer. In feite volop vakantie. Komt ie!’
De man met de borstelsnor geeft het zeil van zijn kraam een zwieper zodat er een klets water achter hem neer plenst.
‘Hoe lang sta jij nou alles bij elkaar al op de markt, Koos?’ vraagt zijn buurman, een wat ielig ventje met pientere oogjes en een afgewassen t-shirt om zijn kippenborstje.
Lees hier verder
31 juli 2015
Kort Verhaal
Black Sabbath
Je komt terug van een festival met nogal wat heidense elementen. In de parkeergarage. Je auto staat op -2. Of toch niet? Zijn het de pillen? Of is het echt?
‘Waarom stopt die klotelift niet? Tom, wat gebeurt er? Kijk dan.’
De jongeman die met Tom was aangesproken, kreeg een schop tegen zijn schenen van een wonderlijk geklede en uitbundig opgemaakte jonge vrouw. Ze was mooi, zo mooi dat zelfs haar extreme uitdossing haar schoonheid niet kon verhullen. Een uitdossing die overigens danig in het ongerede was geraakt. Zware make-up waar grote bressen in waren geslagen. Kleding die verwees naar de klassieke oudheid. Maar de doorschijnende, maagdelijke witheid had zwaar geleden, zo hier en daar waren scheuren zichtbaar. De jongeman neuriede zachtjes “Come, come, come to the Sabbath”.
Lees hier verder
22 juli 2015
Kort Verhaal
Het lichtgewicht colbert
Als de temperaturen zomers worden kan een lichtgewicht colbert een uitkomst zijn. Maar waar haal je zo'n jasje vandaan?
Kleren kopen is voor mij zoiets als het bezoek aan de tandarts. Ik stel het zo lang mogelijk uit. Ik laat de druk bewust oplopen tot er ergens iets doorbreekt. Voor de tandarts een slopend abces, voor de kleding het inzicht. Het inzicht dat ik wel kan blijven mopperen voor mijn kledingkast omdat ik weer mistast, maar dat een oplossing voor het grijpen ligt. Het gilde van de knaapjesliefde zal niet rusten voor ze me in het pak hebben genaaid.
Lees het hier
‘Heb je nog geslapen?’
Een vraag vol machteloosheid omdat ze het antwoord wist.
‘Je bent nog steeds niet naar de wc geweest, hè?’
Smeken, vervloeken. Angst. Bezorgdheid. Geen medelijden. Die fase was ze voorbij.
‘Wim, zo kun je niet naar je werk. Je bent ziek. Denk een keer aan jezelf. Denk aan mij. Je hebt kinderen. Kleinkinderen.’
Lees hier verder
6 juli 2015
Kort Verhaal
Het was op Koningsdag
Moeder hoort alles nog, maar haar ogen zijn naar binnen gekeerd. Naar een nieuwe werkelijkheid.
‘Moeder. Moeder, wordt eens wakker. De koning is onderweg. Hij kan elk moment aankomen.’
Ik hoor je wel, Wilma, maar ik ben te moe. Laat me toch.
‘Moeder, de prinsesjes zijn er ook bij. Kijk maar.’
Ik hoor aan die overdreven toon dat het mijn dochter Wilma is. Ik wil dat ze me nu even met rust laat.
‘Moeder, het is Koningsdag vandaag. We hebben speciaal voor jou een tv gehuurd. Kijk nou, wat ziet Maxima er weer beeldig uit….. Ik weet het niet hoor, maar ze is een stuk minder dan gisteren, vindt u ook niet?’
Lees hier verder
25 juni 2015
Kort Verhaal
De staartster
Sterrenkunde en onbereikbare liefde voor jochies in de jaren vijftig. Een hutspot van werkelijkheid en fictie. Toen de staartster ontdekt werd, was ik elf.
Het begon met een verdwaalde opmerking van zijn vader.
‘Dit lijkt me wel wat voor onze Daan,’ klinkt het vanachter het avondblad. Omdat er niet direct wordt gereageerd, vervolgt zijn vader: ‘Moet je eens horen wat ze hier schrijven. Er staat een staartster aan de hemel.’
De combinatie ster en hemel heeft het gewenste effect. Daans nieuwsgierigheid is gewekt. Sterren, hij is erdoor gegrepen en weet er alles van op een manier zoals een leergierig jochie van elf alles van sterren en planeten afweet.
‘Wat is een straatster?’ vraagt zijn jongere broertje.
‘Geen straatster, Wim, maar staartster. Een staartster is eigenlijk een komeet,’ legt Daan uit. Wim is zo onder de indruk van zijn geleerde broer dat hij vergeet verder te vragen.
Lees hier verder
18 juni 2015
Gedicht
Straatversje 1993
Dit kleine versje vond ik terug in een map waar op stond Mooi Weer Spelen, het Delftse Straattehaterfestival waar ik in de jaren negentig bij betrokken was en waar ik geweldig veel plezier aan heb beleefd. Ik schreef ieder jaar onder het pseudoniem Graaf Fitti een straatversje voor de festivalfolder.
Op het hoekje van de Beringstraat
Waar die vloeiend overgaat
In de Straat van Magellaan
Zie je hem van verre staan
Watervast op blote benen
Stort hij daar zijn dobberstenen
Hij geeft ze aan de golven mee
De Stratenmaker van de Zee.
7 juni 2015
Kort Verhaal
De Tondeuse-set
Na lang aandringen van mijn directe omgeving moest het er toch maar eens van komen: een voorziening om wildgroei bij te trimmen of te elimineren. Alle elementen voor een opmerkelijke bespiegeling.
Ons dorp beschikte ooit over een paardenrenbaan met gokhal. Nu is er ons winkelcentrumpje met een gezellig pleintje waar wat bankjes staan die uitzicht bieden op consumptieparadijzen zoals daar zijn de Hema, Jumbo, Blokker en, jazeker, ook de Lidl. Een hele vooruitgang. Vroeger was je je geld gewoon kwijt, nu kom je in ieder geval thuis met een mooie plastic tas met inhoud.
Lees hier verder
29 mei 2015
Kort Verhaal
Een halve eeuw later
Op weg naar de reünie van mijn studentenvereniging liep ik via de Zadelstraat naar het Domplein. In de Zadelstraat 'ontdekte' ik een postzegelwinkeltje dat er ongetwijfeld al heel lang is. Een duistere kracht trok me naar binnen waar ik kennismaakte met de eigenaar Wim van der Bijl. De wereld is een halve eeuw verder, behalve Noord-Korea (en een beetje Wim van der Bijl).
‘Je vader is weer laat,’ moppert mijn moeder. ‘Alles staat te verpieteren. Ik zal jullie maar vast opscheppen.’
‘Ik lus geen asjee,’ dreint mijn broertje.
‘Je eet wat de pot schaft,’ zegt mijn moeder kortaf. ‘Anders ga je maar zonder eten naar bed.’
Het dreigement maakt weinig indruk. We weten dat er altijd nog een bord griesmeelpap achter de hand is. Ook geen traktatie maar altijd beter dan een lege maag, die we alleen van horen zeggen kennen maar waar we toch beducht voor zijn.
Lees hier verder
Wie meer wil zien en weten van Wim van der Bijl, met name ook over zijn bijzondere relatie met Noord-Korea, kijk hier op YouTube.
21 mei 2015
Verhaal
De Derde Hemel
De RK Biljart- en Visvereniging De Trekhaak bestaat volgend jaar 25 jaar in Ronth. Een kijkje in de keuken van van voorzitter Peer Guddele, die op een heel slap koord moet balanceren om zijn kudde bij elkaar te houden.
‘Je ben laat, Kötel,’ grijnst de reus achter de tap, ‘ze zijn al begonnen’. De tengere man die met Kötel werd aangesproken, haast zich zonder te reageren naar het zaaltje achter de bar, knikt verontschuldigend naar de vijf mannen die op het podium achter een groenbekleed tafeltje en voor het vaandel met de opvallende X zitten, en laat zich op de achterste rij op een wankel klapstoeltje zakken. Terwijl hij de vertrouwde melange van boenwas, sigarenas en verschraald bier op zich in laat werken, staat de middelste man achter de tafel op en zegt: ‘Je bent net op tijd voor een belangrijke mededeling, Kötel.’ Vervolgens richt hij zich tot de zaal. ‘Uw bestuur heeft hedenmiddag met de gemeente afgesproken dat we volgend jaar, in de week van 15 juni, ons zilveren jubileum vieren.’
Lees hier verder
Links Ge van Maasdam en Lowieke Brakzooi met hun bijzondere vangst nadat ze eerst uren in hun roeibootje door het Zuiggat waren gesleurd.
25 april 2015
Gedicht
De stoep
Een kleine, poëtische snapshot onder het motto: poëzie hoeft niet moeilijk te zijn als er maar over nagedacht is. Twee parallelle werelden, met elk hun eigen stoep, die even langs elkaar schuren.
De stoep
Een man
Ziet toe
Hand in de zak
De stoep
Een man met hond
Kijkt toe
Zak in de hand
De stoep
Twee mannen en een hond
De een ziet poep
De ander stront
De stoep
Een hond die bout
Een man die vast de zak ontvouwt
Een tweede die
Zijn hand nog dieper in zijn broekzak douwt
En opgelucht gelijk de hond weer verder sjouwt.
18 april 2015
Kort Verhaal
Het Bonte Paard 1:
Eeuwig springen mijn eitjes
De stamgasten van Het Bonte Paard. Ze kunnen maar moeilijk met, maar al helemaal niet zonder elkaar. Wat hen drijft en verenigt is de hartstocht voor het schrijversschap. Een kennismaking met een worstelend gezelschap.
De tijd dat ik nog behoefte had aan fysieke uitdagingen en lijfelijke prikkels, dat ik het lot trotseerde en overal de grenzen van het bestaan opzocht, kortom de tijd dat ik buiten de piste piste en achter het net viste, ligt al weer geruime tijd achter me. Ik koester de krassen, ja koketteer soms zelfs met de littekens die ik opliep, maar de drang om er nieuwe aan toe te voegen is verdwenen. Maar ik beschouw mezelf zeker niet als uitgeblust. Integendeel. Veeleer heb ik de driftmatige en ordinaire geldingsdrang uit mijn jeugd opgetild, zeg maar gesublimeerd, naar een hoger niveau. Ik haal mijn kleine waagstukjes nu uit in een spirituele wereld, meer in het bijzonder de wereld van het woord. Uiteraard kan dat niet zonder een stoffelijk substraat, maar de prioriteiten liggen anders. Ooit was de geest nodig om het fysieke spel te kunnen spelen. Nu is het juist andersom.
Lees hier verder
11 april 2015
Jubileumboekje Histechnica aangeboden
Histechnica is een vereniging die de zorg om het technisch erfgoed van de TU Delft tot zijn taak rekent. De vereniging bestaat dit jaar 40 jaar. Om dat te vieren is een jubileumboekje uitgebracht. Ik had de eer de eindredactie te mogen doen. Ook het eerste verhaal, over de betekenis van beide wereldoorlogen voor het ontstaan van TNO, is mijn werk. Voor geïnteresseerden is een digitale versie beschikbaar.
Lees hier mijn bijdrage: Oorlogsnood vormde TNO
10 april 2015
Kort Verhaal
De geur van een held
Herinneringen aan een bijzondere periode uit mijn leven en aan een bijzondere huurbaas.
Twee jaar lang bewoonde ik een kamer bij meneer D. En al die tijd werd ik ’s ochtends vroeg vriendelijk maar onontkoombaar gewekt door de geur van een klassieke Hollandse pot in voorbereiding. Op een of andere manier wist de lucht van spruitjes en suddervlees (met zijn varianten) vanuit de keuken van meneer D. door te dringen tot de zolderkamer waar ik twee keer per week overnachtte. Ik heb me wel eens afgevraagd welke route de weeïge aroma’s kozen. Buitenom? Via de trap? Of langs een doorwaadbare plek in de vloer? Feit was dat ze iedere ochtend vroeg en indringend genoeg waren om mij wakker te krijgen wat een niet geringe prestatie genoemd mag worden want ik ben beslist geen ochtendmens. De geur kon je in alle redelijkheid niet smerig noemen maar hij was wel van dien aard dat hij bij volle nuchterheid tot vluchtreacties leidde. Het resultaat was dat ik altijd keurig op tijd op mijn werk verscheen. De vraag was: welk type dwangneurose zat hier achter?
Lees hier verder
10 april 2015
Lang Verhaal
Lieke geboren
Op zich is het plaatsen van een kort verhaal op een site al bijzonder maar er gebeurde dezelfde dag iets wat oneindig meer bijzonder was. De geboorte van Lieke, zusje van Jan en zo was ons aantal kleinkinderen in een klap verdubbeld. Daarom: Bas en Sabine, Jan en Lieke, heel veel geluk samen.
Lieke in de veilige armen van Gemma
7 maart 2015
Oostland Literair 2:
Te Gek voor Woorden
Vanmiddag is de tweede editie van de bundel Oostland Literair gepresenteerd in de bibliotheek van Pijnacker-Nootdorp. Aansluitend op het thema van de Boekenweek werd als titel voor de verhalenbundel 'Te gek voor woorden' gekozen. Tegelijk met de verhalenbundel verscheen ook een dichtbundel onder de titel Waanzin. Ik leverde twee verhalen aan: These are words that go together well en G.I. Joe.
PvdA-politica Marit May bood de eerste exemplaren aan aan de cultuurwethouders van Pijnacker-Nootdorp en Lansingerland. De bundels mag je gerust collectorsitems noemen. De oplage is 200, met dank aan alle gulle sponsors.
4 februari 2015
Gedicht
Godengril
In de Valentijnspecial van het E-magazine Vamp & Held staan bijdragen uit een schrijfwedstrijd waar ik aan heb deelgenomen. Mijn dieptreurige gedicht Godengril werd uitgekozen voor publicatie. Het beschrijft het drama van het lelijke eendje dat haar hele leven wacht op haar Valentino. Tenslotte verschijnt dan toch: Harlekino. Aardig te vermelden dat het verhaaltje begint in bioscoop Casino, te Hilversum (Naarderstraat, bestaat niet meer).
Godengril
De bios van toen droeg de naam van Casino
Ze zat er Parket samen met haar vriendin
De held op het doek, ene R. Valentino
Hij gaf haar bedompte bestaan twee uur zin
Daarna kwam de tijd van het ademloos wachten
Het dromen van kerels en van een gezin
En ook van het lief dat het leed kan verzachten
Van het nippen aan bekers vol bruisende min
De jaarmarkten kwamen, met kermis en bal
Ze was er al jaren aan toe
Het maakte niet uit, in het veld, in de stal
Het maakte niet uit waar en hoe
Natuurlijk, haar lijf kende grote gebreken
Maar wie in dit tranendal was nu volmaakt?
Haar bult werd door velen met afschuw bekeken
Ja stel je eens voor, dit in bed en dan naakt!
Zo doofde het wachten de hoop op een leven
Zoals ze dat overal zag om zich heen
Hoe graag had zij zich aan dat leven gegeven
Haar hart groot genoeg, en voorwaar niet van steen
En weer kwam een jaarmarkt, maar voor wie nu nog dansen
Haar restten slechts nieten in het levenscasino
Maar zie, door een godengril keerden haar kansen
Daar kwam hij. Zij huilde, hij hinkte, haar held Harlekino
18 februari 2015
Er zit kaas in de lucht
Hfdst 1: Kraambezoek
Hfdst 2: Had oom Bakke toch gelijk?
Hfdst 3: It Jabikspaad
Hfdst 4: Bij dokter Zwakhals
Hfdst 5: Bij de veearts
Er zit kaas in de lucht is de werktitel van een boek waaraan ik werk. Een tragi-komische streekroman met in de hoofdrol een kind, later volwassene, dat geplaagd wordt door een zeer onaangename lichaamslucht die nog het meest doet denken aan het ergste wat op kaasgebied voorkomt. Ik heb de afgelopen tijd de eerste vijf hoofdstukken op Literair Werk geplaatst om eens te polsen of dit idee levensvatbaar is. Je kunt de set nu ook op deze site lezen.
Ik ga nu in stilte proberen dit project tot een goed einde te brengen.
Klik hier om de eerste vijf hoofdstukken te lezen en reageer als je een oordeel hebt (of er als uitgever wat in ziet). Bij de tekst staat een emailadres.
16 januari 2015
Gedicht
Glad ijs
Zo nu en dan voel ik aandrang om iets poëtisch te doen. Het klinkt nogal aanstellerig, maar zo bedoel ik het niet. Dichten geeft tegenwoordig veel vrijheid, meer dan het schrijven van proza. Vroeger was het precies andersom. Toen moest een gedicht aan allerlei voorwaarden voldoen, waaronder rijmen. Eerlijk gezegd vond ik dat wel aardig. Sructuur, rijm en ritme hadden vroeger een belangrijke functie: ze maakten het onthouden makkelijker. In een tijd zonder computer, zonder boekdrukkunst, zonder schrift, was dat natuurlijk heel belangrijk. Glad IJs is een wat associatief tot stand gekomen gedachtenkronkel.
Wie dit leest, begeeft zich op glad ijs
Alleen de scherpslijper zal zich staande houden
Achten rijden
Wakken mijden
Zijn ijs is gitzwart en zijn bodem is dubbel
Onder zijn spoor groeit de volgende bubbel
Afzetten
Pootje lichten
Diep zitten
Lager, lager, nog lager
Diep zinken
Als het ijs is gebroken
Het gaat om de gelaagdheid
Anders is het geen literatuur
En dan die bivakmuts!
9 januari 2015
Kort Verhaal
Groentijdpanne
Herinneringen aan de nazomer van 1963, meer in het bijzonder mijn eerste wankele stappen in het studentenleven dat niet altijd alleen maar leuk was. O nee.Ik moest nog heel veel leren!
Als oudste zoon uit een katholiek nest verhuisde ik in de nazomer van 1963 naar Utrecht. Na een wilde zomer vol Gooise eindexamenfeesten, door eindexamens geïnspireerde feesten en feesten waarvoor geen der feestgangers een duidelijke aanleiding wist aan te geven, verkeerde ik in een lichtelijk verwarde toestand. In mijn onvolgroeide brein vochten euforie en onzekerheid om de voorrang. Euforie vanwege de onmetelijke vrijheid die mij te wachten stond, onzekerheid of ik wel in staat was mijn notoir moeilijke studie tot een goed einde te brengen en of het zou lukken overeind te blijven in het mij onbekende en daardoor angstaanjagende studentenleven. Over twee dagen begon de groentijd en dan zou snel duidelijk worden hoe die vlag er bij stond.
Lees hier verder
Links: Still uit een door Marcel van Dam gemaakte film over de groentijd 1963 van CS Veritas (zanginstructie, de meeste liederen ken ik nog!)