Gedicht, 6 februari 2014

Valentijn 1

De bios van toen droeg de naam van Casino

Ze zat er Parket samen met haar vriendin

De held op het doek was Rudolf Valentino

Hij gaf haar bedompte bestaan twee uur zin

Daarna kwam de tijd van het ademloos wachten

Het dromen van kerels en van een gezin

En ook van het lief dat het leed kan verzachten

Van het nippen aan bekers vol bruisende min

De jaarmarkten kwamen, met kermis en bal

Ze was er al jaren aan toe

Het maakte niet uit, in het veld, in de stal

Het maakte niet uit waar en hoe

Natuurlijk, haar lijf kende grote gebreken

Maar wie in dit tranendal was nu volmaakt?

Haar bult werd door velen met afschuw bekeken

Tja, stel je eens voor: dit in bed en dan naakt!

Zo doofde het wachten de hoop op een leven

Zoals ze dat overal zag om zich heen

Hoe graag had zij zich aan dat leven gegeven

Haar hart groot genoeg en voorwaar niet van steen

Weer is er jaarmarkt, maar waarom nog dansen?

Haar lot? Slechts nieten in ‘t wittebroodcasino

Maar zie, een gril der goden keert haar kansen

Hinkend nadert daar haar Harlekino!