Gedicht, Light Verse, 5 november 2018
De man met de zeis zit hem dicht op de hielen Zijn eind is nabij weet de vluchtende vrek In de duistere nacht van de dolende zielen Denkt hij Hein wat stink jij uit je kwijlende bek Ik ben nu wel vrek, maar ook ik had mijn dromen Om nu zo verrot aan mijn einde te komen Dat is me toch net weer een beetje te gek Hij draait zich om en kijkt Hein aan De zeis reeds hoog geheven De vrek denkt, kijk hem daar nu staan Hein hoeft geen geld, hij wil mijn leven Hij buigt het hoofd: hier is mijn nek Mij rest nog slechts een laatste wens Wet eerst het mes en spoel je bek. Hein grijnst en klieft hem niets ontziend Een frisse dood? Dat heeft hij niet verdiend Nog eenmaal om kijkt Magere Hein En schudt bezorgd zijn kop Wie draait er voor de uitvaart op? Verzekerd zal die vrek niet zijn Espunt, 5 november 2018 |  Kathedraal van Trier |