Een uitgebreide versie van een artikel dat in 2005 verscheen in het reünistenblad van de Utrechtse studentenvereniging Veritas. Het jaar van de bevrijding, van mijn geboorte, van de geboortegolf, Hilversum na de bevrijding, de Canadezen en de Canadese oorlogsbruiden. Lees hier verder.

De jaren vijftig waren de jaren van het spruitje. Espunt ontkent het niet maar geeft deze beperkte zienswijze toch wat meer vet op de karige botten. Lees hier verder.

Interview met Jan Veldhuis, praeses van Veritas toen ik in 1963 aankwam, later voorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit Utrecht toen ik daar al lang en breed vertrokken was.

Lees hier verder.

Herinneringen aan studentenfeesten in de jaren zestig.

Lees hier verder.

Espunt staat stil bij de positie van Sint Nicolaas en bij zijn eigen ervaringen met de Goedheiligman. De tekst stamt uit 2003.

Lees hier verder

Herinneringen aan de Mooi Weer Spelen 1996, met het knipogedicht.

Lees hier verder.

De jaren zestig, voor de babyboomers een magische periode. Ook voor latere generaties. De vraag is wel of de beoordeling gelijkluidend is.

Lees hier verder.

Als opa en oma van jonge kinderen, tevens meewerkend voorwerp, krijg je zo nu en dan een bonus voor goed gedrag. Dat houdt je op de been. Enkele dagen geleden was de bonus een kerstviering met kerstspel. Jan van zes had een belangrijke bijrol, Lieke van drie moet nog even wachten. Volgend jaar zal ze de Barbarakerk in Bunnik versteld doen staan. Na Jan en Lieke komen wat meer grote-mensenaspecten aan bod met de kathedraal van Orvieto als ankerpunt. Lees hier verder.

Ik mag er niet vanuit gaan dat de naam Cor Bruijn nog veel bellen doet rinkelen bij mijn lezers. Daarom eerst maar even zijn vermelding op Wikipedia. Die luidt als volgt:

“Cornelis Pieter (Cor) Bruijn (Wormerveer, 17 mei 1883 – Hilversum, 16 november 1978) was een Nederlandse schrijver van voornamelijk streekromans en kinderboeken. Zijn bekendste boek is Sil de Strandjutter, dat verscheen in 1940. Het boek is door Willy van Hemert bewerkt tot een tv-serie, die in 1976 werd uitgezonden door de NCRV.”

We voegen daaraan toe dat Cor Bruijn op de eerste plaats een bevlogen en vernieuwende onderwijsman was die past in het rijtje Jan Ligthart, Theo Thijssen en Kees Boeke.Lees hier verder.

In 1965 bereikte mijn Veritijnse carrière een voorlopig hoogtepunt. De gemeenschap van Veritijnen en Veritijnsen gaf te kennen het zeer op prijs te stellen als ik de organisatie van de Veritas Dies in 1966 op me wilde nemen. De verjaardag van onze vereniging, die met beperkte middelen maar wel op de meest creatieve wijze uitgesmeerd diende te worden tot een feestweek. In dit geval geval de week van 23 mei 1966. De 77ste dies natalis van het Collegium Studiosorum Veritas te Utrecht. Hier enkele herinneringen aan een bijzondere gebeurtenis.

1930 was in een aantal opzichten voor de astronomie een bijzonder jaar. Zeker voor de Amerikaanse astronomie. In 1930 hadden de VS de leiding genomen in de astronomie. De apotheose van een ontwikkeling die in de tweede helft van de 19 de eeuw was begonnen. Een ontwikkeling waarin onder meer de beschikbaarheid van superieure hulpmiddelen (met name enorme telescopen) een sleutelrol speelde. De financiering daarvan kwam overigens van vermogende industriëlen die hun (morele) reputatie wilden veiligstellen. Het grote succes van de astronomie gaf de Amerikanen het zelfvertrouwen dat hen na de Tweede Wereldoorlog uiteindelijk op vrijwel alle onderdelen van de natuurwetenschappen aan de wereldtop bracht. Europa had het nakijken, maar, het moet gezegd, vooral de laatste decennia is Europa in de astronomie terug op het hoogste niveau. Lees hier verder.

In Leeuwarden kwam deze zomer een reus boven water, gehuld in een duikerspak. Dat was wel even schrikken. Het was er duidelijk eentje van de buitencategorie. Acht meter. Hij stond niet zomaar, een, twee, drie op het droge. Zoals bij veel reuzen moest ook deze reus een handje geholpen worden. Met een hijskraan. Een beschouwing over de reus van Rotterdam en zijn lotgenoten. Lees hier verder.

De Amerikaanse antropoloog David Graeber, een wetenschapper met een zeer linkse, zeg maar anarchistische signatuur, heeft mij geprikkeld. Hij lanceerde onlangs (mei 2018) een boekwerk met de provocerende titel: Bullshit Jobs. Ook de arbeidshistorie van Espunt langs de bullshitmaatlat gelegd. Lees hier verder.

Emancipatie en feminisme. Hoe gelijk zijn mannen en vrouwen? Lees hier verder

Korte beschouwing over een leven vol ouderschap. Lees hier verder.

Interview met de Nijmeegse historicus Cees Willemsen die een uitgebreide geschiedschrijving van de Utrechtse studentenvereniging Veritas produceerde. Het vuistdikke boek werd op 26 mei 2018 gepresenteerd. Lees hier verder.

In november 1952 trokeen grote groep Veritijnen vanuit Utrecht naar Delft. Aanleiding was de bezorgdheid over het groeiende materialisme in de maatschappij waar volgens de Utrechtse studenten de Delftse TH een bedenkelijke rol in speelde. Doel was de zustervereniging Sanctus Vergilius in Delft (Virgiel) op haar plichten in deze te wijzen. Lees hier verder.

Een warm weekend in Speuld. 15 juli 2018. En toch gebeurt er van alles. Los en vast. Van Sil de Strandjutter tot Tsaar Nicolaas II. Lees hier verder.

Kernchemici maken nieuwe zware atoomsoorten door atoomkernen op elkaar te schieten. Ergens in een zee van zeer instabiele, superzware kernen moet een eiland van relatief stabiele elementen liggen. De onderzoekers geloven dat ze in de buurt komen. Lees hier verder.

Verwaarlozen wij het geheugen? Lees hier verder.

Het Sint Janskerkhof in Laren, de processie en het   drama van mijn zusje Lilian. Lees hier verder.

De eerste paddenstoelavonturen zijn weer gepasseerd.   Lees hier verder.

Belevenissen op de Mariahoeve in Putten en Erve  IJzerman in Wapenveld. Plekken waar de klok al lang geleden stopte met   tikken. Lees hier verder.

We waren even weg. In het bos. Daar is het nu erg   mooi. En er is van alles te beleven, bijvoorbeeld 's avonds als je rustig zit   te lezen en er plotseling hard op het raam wordt getikt. Schrik. Want dat   gebeurt nooit. We hebben wel buren maar die tikken nooit 's avonds op het   raam. Het bleken uit de koers geraakte meikevers te zijn. Knoerten van kevers   die gelukkig niet bijten, steken of schoppen. De volgende dag heb ik er een   terug gevonden die had een enorme bult op zijn koppantser, maar hij had het raam   tikken overleefd. Lees hier verder.

Op 30 maart 2013 overleed mijn moeder. Zij is 95   geworden. Ik wil graag iets over haar leven vertellen. Het was op een   bijzondere manier speciaal. Lees verder.

Mijn muziekhelden afgebeeld op de zeewering van   Santa Cruz. Lees verder.

Op 8 januari 2013 overleed Leon Povel, als regisseur van de hoorspelserie Sprong in het heelal voor mij onvergetelijk. Later leerde ik zijn zoon Stijn Povel goed kennen. Lees hier verder.

Wij leven in 2012 en dus weten wij veel. Heel veel.   Je hoeft ons niks wijs te maken. Wij geloven niet in sprookjes. Dat zeggen   mensen als je voorzichtig vertelt dat er misschien kabouters bij jou in het   bos wonen. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven maar ja, ik heb wel iets   vreemds gezien. En ik vind dat jullie dat moeten weten want anders beginnen   jullie straks te zeuren: ‘Waarom wist ik dat niet? Waarom heb je dat niet   eerder verteld?’ Wil je echt weten wat ik heb ontdekt dan moet je hier verder lezen.

Wij, Gemma en ik, zijn in het gelukkige bezit van   een soort boshutje. Het staat ergens op de Veluwe in de buurt van Garderen.   Wij zijn allebei stadskinderen. Het bos is voor ons nog altijd vreemd gebied.   Lees verder.

 Zwerg is een bijzondere titel, dat hoef ik   jullie niet te vertellen. We hebben al eerder gezien hoe Zwergen opduiken in   de buurt van spookhuizen op kermissen. Wie het boek gelezen heeft weet hoe   het zit. maar afgelopen maandag stond ik zelf toch ook weer even te kijken. Lees verder.

Het moest een keer gebeuren. Je kunt een nerd   misschien lang pesten maar op een gegeven moment is het over. Dan volgt de   verschrikkelijke wraak. En vaak op een onverwachte wijze. Lees  verder.

Gemma en ik zijn gisterenavond teruggekomen van twee   weken Speuld waar we een kleine houten datsja hebben in het Speulder- en   Sprielderbos. Een hutje om te schrijven, te lezen, te wandelen, te … We   hebben er zelfs in het holst van de nacht op de Ermelose hei gestaan om naar   de Perseïden te kijken. Ieder jaar rond 15 augustus regent het ruimtestof. We   kwamen wensen te kort! Lees verder.

Of ze bestaan weten we niet, maar als ze bestaan   zijn ze waarschijnlijk uit op eigen voordeel. De Extraterrestrials. Lees   verder.

 Wie iets wil weten over de historie van de   popmuziek kan het beste even op de site van Harry   Knipschild kijken. Goeie kans dat hij daar vindt wat hij zoekt. En   zo niet, dan vindt hij wel iets dat hij niet zocht maar dat minstens zo   interessant blijkt te zijn.  Harry is een levende popencyclopedie. Heb je je wel eens afgevraagd waar popprofessor Leo Blokhuis   zijn informatie vandaan haalt? Je raadt het al. Ook Leo klopt regelmatig aan   bij Harry Knipschild. Lees verder.

 Onderstaande noodkreet kwam ik bij toeval weer tegen. Geen eigen creatie, maar wel zo leuk. Lees  verder.

 Gevraagd naar zijn mooiste jeugdboek noemde   Jeff Bezos het boek A Wrinkle in Time van Madeleine  L'Engle. Het boek verscheen in 1962 en vierde dit jaar (2012) zijn vijftigste   verjaardag. Na een heel moeizaam begin is het uitgegroeid tot een bestseller   waarvan er wereldwijd nu zo’n tien miljoen exemplaren zijn verkocht. Lees verder.

 Tijd is een raadsel. Misschien een illusie. De   afgelopen periode liep ik telkens opnieuw tegen vragen op die met tijd te   maken hebben. Steeds weer de tijd als veelkleurig maar ook ongrijpbaar   fenomeen. Ik ga wat van mijn gedachten en vragen met jullie delen. Misschien   komen we samen een klein stapje verder.

Lees verder.

 Ze is bekend geworden onder de schuilnaam  Genie. Een hulpeloos kind, meisje, vrouw, verstrikt in de wrede spinsels van   het noodlot. Ik kwam Genie (weer) tegen bij het opruimen van een map oude   krantenknipsels. Een bericht uit De Volkskrant van 12 februari 1994 met als   kop: Het verkeerde proefkonijn.

Lees verder.

 Op donderdag 19 juli 2002 stonden Gemma en ik   op het Baafsplein voor de Sint Baafskathedraal in Gent. Terwijl ik met een   scheef oog in de gaten hield wat er op een groot podium gebeurde, een   omvangrijk jeugdorkest was aan het oefenen voor hun optreden in het begin van   de avond, bekeek ik tegelijkertijd de reportage van de laatste grote   Pyreneeënetappe op een groot beeldscherm naast het podium. Lees verder.

 Toeval en onvermijdelijkheid. Het is de   titel van een boek van de Franse biochemicus en Nobelprijswinnaar Jacques   Monod. (Oorspronkelijk: Le hasard et la nécessité, 1971).
  Monod beschrijft hoe de evolutie door het toeval wordt gedreven (toevallige   veranderingen in de genetische eigenschappen van een individu), maar hoe   tegelijkertijd allerlei selectiemechanismen ervoor zorgen dat de ontwikkeling   van soorten een doelgericht karakter lijkt te hebben. Lees verder.

 Dit praatje is meer een aankondiging van   enkele buitengewoon leuke en leerzame videootjes. Het draait allemaal om het Higgs-boson.   Degenen die dit lezen, zullen er zeker van gehoord hebben. Met de rest van de   wereld kan ik hier niet zoveel. Lees verder.

 We hebben in de vorige afleveringen iets   verteld over atoomsoorten, vaak elementen genoemd, over hun voorkomen in de   natuur en over de wijze waarop ze zijn gevormd. In dit laatste deel kijken we   naar de vraag of de 92 elementen uit het klassieke Periodiek Systeem het hele   verhaal vertellen of dat er nog andere elementen bestaan. Of kunnen bestaan. Lees   verder.

 In deze aflevering kijken we naar het   voorkomen en de vorming van de atoomsooorten in de natuur. Lees verder.

 In dit praatje gaan we wat nader in op de   vraag wat we precies bedoelen met atoomsoorten en waarin ze met elkaar   verschillen. Lees verder.

 Hoeveel verschillende soorten atomen zijn er   bekend en hoeveel zijn er in theorie mogelijk? Een recente artikel in Nature   prikkelde me om wat over atomen en atoomsoorten te posten. In dit eerste deel   gaan we terug naar de jaren vijftig, de tijd dat mijn jeugdige belangstelling   voor dit onderwerp werd gewekt.

Lees verder.

 Deze tekst is gebaseerd op een interessante blog  van Paul Graham uit februari 2003. Paul Graham is een   schrijver, programmeur en investeerder. Hij stopt geld in nieuwe,   veelbelovende bedrijfjes. Paul schreef onder meer een paar boeken over   computeronderwerpen. Hij promoveerde aan Harvard University (een   top-universiteit) en bekwaamde zich als schilder (hij studeerde onder andere   aan de kunstacademie van Florence).  En hij maakt er geen geheim van dat   veel mensen hem als een nerd beschouwen. Lees verder.

 Als je, zoals ik, al jong geïnteresseerd bent   in atomen en melkwegen is de kans groot dat je vroeg of laat een nerd   tegenkomt. Het is zelfs niet uitgesloten dat je op een bepaald moment tot de   ontdekking komt dat je er eigenlijk zelf een bent. Lees verder.

 Nerd wordt steeds meer een geuzennaam. Daarom   is het misschien aardig om eens na te gaan waar dat eigenaardige woord   vandaan komt. Lees verder.

 Goudvis Gerrie gaat de uitslagen van de   komende EK-wedstrijden voorspellen.  Het moest er een keer van komen   want het is al geruime tijd bekend dat goudvissen iets met voetballen   hebben.  En voorspellen doen ze graag, dat zit in hun Chinese   aard.  Lees verder.

 We gaan het zittenblijven afschaffen en het   zakken voor het eindexamen opvoeren. Twee opvallende berichten die voor mijn   gevoel wel iets met elkaar te maken hebben. Zittenblijven kost de staat te   veel en van waardeloze diploma's worden we ook niet beter. Lees verder.

 Ik vind taal leuk. Als ik in de auto zit,   begint er soms in mijn brein van alles te zoemen. Dat is niet gevaarlijk want   mijn vrouw stuurt en zorgt dat we veilig van A naar B komen. En nog   belangrijker: van B naar A, omdat er in B vaak een borrel of een biertje   geschonken wordt. Ik kan dan een slok nemen, zij blijft nuchter.

Lees verder.

 Hemelvaartsdag hield hoogleraar Theoretische   Natuurkunde Robert Dijkgraaf een spectaculair tv-college over de kosmos en   over de grote vragen van het leven: hoe is het allemaal begonnen, hoe heeft   het zich ontwikkeld en hoe zal het eindigen, met ons en de wereld? Misschien   voor ons stervelingen wel de allerbelangrijkste vraag: wat heeft het allemaal   te betekenen, werd door Dijkgraaf niet aangestipt. Maar goed, hij had ook   maar drie kwartier. Lees verder.

 Zelfs aan de paardenbloem valt lol te beleven. Maar je moet er wel wat moeite voor willen doen. Lees verder.

 Op YouTube is een fascinerend filmpje   opgedoken dat laat zien hoe Europa tussen het jaar 1000 en het jaar 2000   veranderde. De levensloop van een continent, geschreven in bloed en vuur. Een   abstract, levend kunstwerk vol hel en verdoemenis. Je komt ogen te kort als   je de geografische veranderingen wil volgen. Met name de geleidelijke   verbrokkeling van wat nu Duitsland heet, is opvallend. En Italië viel ook aan   gruzelementen. Let ook eens op grote rijken zoals Polen en Hongarije. En op   lotgevallen van de Islam in Spanje en de Balkan.
  
  Een boeiende registratie die in veel opzichten te denken geeft. Juist in deze   tijd waarin een periode van relatieve stabiliteit in ons werelddeel ten einde   dreigt te komen. We kunnen ons eigenlijk niet voorstellen dat de primitieve   toestanden van de afgelopen 1000 jaar terug kunnen keren. Ik vrees dat dat   meer een kwestie is van gebrek aan fantasie. Want laten we eerlijk zijn,   hebben we de afgelopen 50 jaar nu echt getoond dat we als mensheid naar een   hoger beschavingsniveau zijn opgeschoven? De biologische evolutie werkt in   ieder geval niet zo snel. En van de culturele evolutie weten we nog niet zo veel. Lees verder.

 Eindelijk weer een weekje in mijn boshutje. Om   te schrijven en te genieten. Dat is bijna hetzelfde. De laurier heeft de late   vorst niet overleefd en de kastanje lijkt me wat minder vol dan anders, maar   de meesjes hebben de winter doorstaan. Dat wil zeggen, sommige meesjes. Lees verder.

 Ik moest vandaag in Utrecht zijn. Ik zit in   een werkgroep van oud-TNO-ers die zich bezighouden met de historie van TNO.   TNO bestaat dit jaar 80 jaar en er is in al die jaren heel veel gebeurd bij   TNO. Zelf kwam ik in 1977 bij de club als wetenschapsvoorlichter. Mijn   kantoor was toen in Den Haag. Ik eindigde mijn loopbaan in Delft. Het was   toen 2009. Lees verder.

 Een tijdje geleden vroeg een goede kennis van   me of ik het leuk vond om voor te lezen tijdens een soort paasmarkt op het landgoed Zuylenstein in Amerongen. Het was op 1 april dus ik   vroeg even bedenktijd. Het is toch een aparte datum. Maar het was geen flauwe   grap dus zei ik ja. Mijn goede kennis had gul geïnvesteerd in aandelen Zwerg   en dan moet je ook eens wat terug willen doen. Lees verder.