Een bedenkelijke aankondiging.
Gertjan Oldeman was in zijn programmaaankondiging nogal openhartig zoals uit het volgende mag blijken:
Vrienden van de Mooi Weer Spelen,
Er staat weer een festival voor de deur. Ons negende. Verwacht niet dat het binnenkomt. Ons festival zou door gebrek aan frisse lucht, aan ruimte, aan klinkers en keien onder uw ogen verpieteren. Nee, wij blijven liever buiten.
Niet wij gaan de deur door, u lieve lezer, moet de drempel over. Weest gerust, een aanzienlijke beloning zal u ten deel vallen. Wij zullen u meenemen naar een andere wereld. Een wereld van vlees en bloed, van een lach en een traan, van theater en van magie.
Magisch zal ons weekend worden. Krachten en tegenkrachten zullen zich meten en zullen u in verwarring brengen. Magie, de sleutel naar andere dimensies, naar de tussenwereld tussen de levenden en de doden. En bedenk wel, in de wereld van de magie bestaat geen toeval. Het is geen toe val dat ons festival ieder jaar even dreigt te verregenen. Het is een schot voor de boeg: bovenaardse machten eisen van ons bescheidenheid. Het is evenmin toevallig dat zovele sponsors dit festival hebben mogelijk gemaakt. Zij weten intussen dat ze waar voor hun geld krijgen. Maar daarom niet minder bedankt.
Hetzelfde geldt ook voor Provincie en Gemeente. Die weten ook dat het geen toeval is dat we dit jaar negen jaar bestaan. En het is zeker geen toeval dat u straks met duizenden anderen door het oude Delft dwaalt om te genieten van straattheater. Want er is geen beter podium voor straattheater dan het oude Delft, zeker niet voor theater van topniveau. En dat gaan we u wel bieden, toevallig.
Gertjan Oldeman
In het licht van de dreigende situatie hadden we, zoals hiervoor al gememoreerd, een spiritueel, zo niet spiristisch adviseur bij ons voorbereidende team betrokken in de persoon van Hans Varenkamp, in vage kringen een man met gezag. Dat Hans iets te bieden had, mag blijken uit een fraai stukje numerologie waarmee hij ons verraste :
Vreemde vibraties in Delft in het weekend van 14, 15 en 16 juni 1996
Er is zwaar weer op komst voor Delft. Dat valt af te leiden uit magische codes die alleen voor ingewijden betekenis hebben. Hans Varenkamp is zo'n 'verlichte geest'. Hij heeft ons voorgerekend dat Delft op weg is naar 'de culminatie van de 13', zoals hij het noemt. Het getal van het ongeluk, van de dood. Delft werd stad in 1246. De som van de cijfers van dit jaartal is 13. En dat is niet best. Pas nu, na 750 jaar, is er een omslag op komst. Want 1996 telt op tot 25 en dat is 13 plus 12. En de 12 is in de magie het getal van de volmaaktheid. Maar voor het zover is, zullen de machten van het kwaad proberen om hun positie veilig te stellen. En volgens Hans Varenkamp is 14/6/1996 een uitgelezen datum voor een confrontatie. Want deze cijfers tellen op tot 36. En 36 is 12x3. Hier duiken dus de 1, de 2 en de 3 van de 12 en de 13 weer op. Daarom kan het in ons weekend wel eens gaan spannen in Delft.
Met dank aan Hans Varenkamp.
Aardige vent, alleen die ogen...
Het gaat beginnen. Maar wat?
Op zaterdag 15 juni werd dus zwaar weer verwacht. De Delftse burger werd daar als volgt over ingelicht:
MAGICAL MYSTERY TOUR. CONFRONTATIE TUSSEN GOED EN KWAAD
Onderkruipsels en reuzenobjecten trekken door het nachtelijke Delft. De bevolking wordt meegelokt, meegesleept, wil zien hoe dit afloopt. 22.30 uur (denken we) in de buurt van de Paardenmarkt: een vreemde familie-reünie. Als het loos gaat, kan het wel even duren. Onze adviseur Hans Varenkamp verwacht rond 24 uur in de nacht een apotheose in de buurt van de Ezelsveldlaan. Wat er in de tussentijd gebeurt? Wij weten het net zo min als u. Om op het ergste voorbereid te zijn, zullen de groepen STEPS en Plasticiens Volants in stelling worden gebracht. Overigens is het niet uitgesloten dat er ook 's middags al krachten loskomen waarvoor we geen verantwoordelijkheid kunnen dragen. Via Radio West zal de bevolking op de hoogte worden gehouden.
Een dag eerder al gaf de Commissaris van de Koningin van Zuid-Holland, het festival officieel van startschot van de MWS 1996 in het Pagodepark op de Paardenmarkt. Dat ging in stijl. Mevrouw Leemhuis-Stout kreeg een veenlijk aangeboden waar wij zo snel mogelijk van af wilden. Maar deze Commissaris, een waterstaatkundige, voelde nattigheid. Uiteindelijk heeft het beklagenswaardie slachtoffer van oeroude rituelen rust gevonden in de beschermde omgeving van onze festivalcoördinator Guus Dewulf. Guus heeft nooit iets losgelaten over de bedenkelijke deal die hij blijkbaar met de Commissaris heeft gesloten. Zelfs Hans Varenkamp heeft ons op dit punt geen bijzondere inzichten kunnen bieden.
Samen met haar echtgenoot en haar zoontje en vergezeld van burgemeester Van Walsum was de Commissaris vervolgens getuige van een krankzinnige ziekenhuis-soap op de binnenplaats van Hotel De Plataan. Uitgevoerd door Les Alama's Givres. Het werd nog even spannend of ze haar zoontje ooit nog terug zou zien. De teerling was geworpen. De Delftse binnenlucht was zwanger van onbestemde magie.
Misschien is het goed om nog maar eens te benadrukken hoe de man die de Commissaris begeleidde, burgemeester Huib van Walsum, intussen al negen jaar worstelde met een duivels dilemma, ieder jaar weer in een nieuwe vermomming . Hij werd immers geacht zijn grote liefde voor het festival gescheiden te houden van zijn plicht om de veiligheid van zijn gemeente te waarborgen. En niet eerder was die veiligheid zo in het geding als in dit duistere weekend in 1996.
Een momentje voor burgemeester Huib van Walsum en zijn Knipogedicht.
Dat op de proef stellen was in januari van dat jaar al begonnen. Grafisch vormgever Jacques Bontje, een oud-collega van TNO, had mij al langer gewezen op de verrassende dingen die je kon doen met een rood-groen-brilletje. Uiteraard diepte zien, maar nu kregen we een ander idee: een tweekleurig gedicht, d.w.z. een gedicht waarin regel 2 in rood over regel 1 in groen is gedrukt, enz. Je zou het een compact gedicht kunnen noemen. De kunst was om, om en om, met een oog te lezen. Rood dicht levert regel 1, groen dicht levert regel 2, die ook op regel 1 staat. Begrijpen jullie het nog? Gewoon proberen dan merk je het wel. Uiteraard met een rood-groen-brilletje.
In de voltallige gemeenteraad mochten wij de Mooi Weer Spelen 1996 aan de raad presenteren met het verzoek aan de burgemeester om mijn bijzondere Knipogedicht voor te lezen. Onvoorbereid bleek dat een hele toer en het is dan ook nog steeds niet duidelijk of alles wel correct in het raadsverslag terecht is gekomen. Maar een mooie aftrap van een bijzonder festival was het wel. Ook in de titel van het gedicht zat de dubbelzinnigheid die wij steeds weer nastreefden. Uiteraard kon men de titel opvatten als een knipoog-gedicht. Een geheel nieuwe versvorm. Maar voor ons was minstens zo belangrijk dat de voltallige raad begreep dat dit initiatief ruime financiële steun verdiende. Vandaar de tweede interpretatie van de titel: knip-ogendicht: trek de knip gul en let niet op een paar gulden (doe het met de ogen dicht). Leuk bedacht, in stijl, maar veel extra's heeft het niet opgeleverd. Cees van Bokhoven moest alsnog al zijn collega's uit de Delftse middenstand langs om ze wat pecumia af te troggelen.
