Kort verhaal, 22 november 2016
Pap in de vinger
17 november 2016. Elf uur ’s ochtends. Op het parkeerplaatsje achter ons huis.
Verdomme.
Wat is er?
Ik stootte net mijn vinger.
Waar?
Hier, mijn ringvinger… Shit...Ik hoop niet dat het net zo gaat als met mijn pink.
O God, nee hè, niet weer die pink.
Het is nu mijn ringvinger.
Net zo erg.... Wat deed je?
Ik liet zo’n kloteband uit de auto rollen. Dat ding stuiterde omhoog. Ik probeerde hem tegen te houden. Knalt ie verdomme tegen die vinger aan.
Hoe kan dat nou?
Weet ik veel. Ik heb niks met banden.
Zij ook niet met jou. Waar zit het?
Hier, bij dat onderste gewricht. Verdomme. Ben ik net van die pink af.
Hier?
Jaaa. Au. Laat maar. Even winterbanden wisselen. Misschien krijgen we dit jaar niet eens een winter. En als die komt, dan zal die vinger er weinig last van hebben. Hier, moet je voelen.
Zo, die gloeit zeg!
17 november 2016. Zeven uur ’s avonds. Utrecht. Voorhuys Veritas
We zitten met de nieuwe reünistenclub aan tafel. We gaan zo vergaderen over het nieuwe reünistenbeleid van mijn oude studentenvereniging. Ik probeer het gezelschap van jeugdige studenten en oude reünisten te vermaken met een anekdote uit de periode 1967-1968. Mijn verhaal gaat niet alleen volledig verloren in de orkaan van herrie die de tafel achter ons, waar een eerstejaars jaarclub “dineert”, produceert, ik zit ook behoorlijk te hannesen met mijn tagliatelle. Het lukt me niet die slierten in de buurt van mijn mond te krijgen. Ze glijden halverwege van mijn vork en vallen met een klets terug in het waterige sausje. Ik zit al gauw geheel onder de spetters. En de oorzaak is duidelijk. Die stomende ringvinger doet niet mee. In mijn brein zit een vorkmanipuleerprogramma waar die vinger deel van uitmaakt. Zonder ringvinger zit het brein blijkbaar met een probleem, het moet zichzelf herpakken. Intussen schrijf ik historie als een varkensboertje dat ten paleize voor het eerst met mes en vork moet eten. Ik bedenk dat bij mijn tafelgenoten de twijfel moet groeien of een nieuw reünistenbeleid alle moeite wel waard is. Meer dan een halve eeuw geleden werden wij, de eerste generatie middenklassestudenten, tijdens de groentijd op subtiele wijze op het klasseverschil gewezen: wij moesten onze appel met mes en vork schillen. Daar was het ongepolijste middenklassebrein in het geheel niet op voorbereid.
Vrijdag 18 november 2016. Twaalf uur in de middag. Thuis.
En, hebben jullie lekker gegeten?
Ik had een broodje zalm.
Waar hebben jullie gegeten?
‘Het Beste Broodje.’
Bofkont. Ik heb net toch even de huisarts gebeld.
Gaat het niet goed?
Nou kijk maar.
Hè gad. Ik wil het niet zien.
Ja, dat vind ik ook. Die stomme ring, ja sorry hoor dat ik zo oneerbiedig over onze trouwring spreek, maar dat martelding begint de zaak echt af te knellen. Het lijkt me niet verstandig om er nog een weekend mee rond te lopen. Ik weet ook niet wat er dan allemaal kan gebeuren.
Heel verstandig. Niet weer die paniek zoals met je pink. Wat zei de dokter?
Die was er niet. Volgens de assistente is hij er vanmiddag weer. Om een uur of half drie. Ik heb haar verteld dat ik vanmiddag nog naar een bijeenkomst moet. Als ik er om kwart over twee ben, schuift ze me er even tussen. Ze raadde me aan om eerst even naar een juwelier te gaan. Die kan die ring losknippen. Dus dat ga ik nu maar even doen.
Heel verstandig.
Vrijdag 18 november 2016. Een uur in de middag. Bij de juwelier.
Wat kan ik voor u betekenen, meneer?
Tja, ik heb een probleempje. Kijkt u maar.
Ja, ik zie het al meneer.
Kunt u die ring losknippen?
Ik ga mijn best doen meneer. Wij hebben de zaak net overgenomen meneer. Mijn vader is in Den Haag begonnen. Allemaal echt, meneer. Goud uit Turkije. En zilver. Kunt u dit vijltje even vasthouden? Dan heb ik wat ruimte voor de tang.
Mooie zaak. Gaat vast een succes worden. Kunt u erbij?
Ik doe mijn best meneer. Ik moet voorzichtig zijn. Ik moet niet de vinger losknippen. Dat was een grapje meneer.
Lukt het?
Ik kan er niet goed onderkomen. Ik kan geen kracht zetten, meneer.
Kunt u de ring straks ook weer repareren?
Natuurlijk meneer. Ik ga meten. Kijk, hier, allemaal maatringen. Gaat mooi passen. Geen probleem, meneer. Gaan wij in orde maken.
Maar toch eerst even wachten tot die zwelling weg is, hoop ik.
Natuurlijk meneer. We moeten wachten. Pffff. Het lukt niet, meneer. De tang glijdt weg. Deze ring is te rond. U moet echt naar de Eerste Hulp. En niet vergeten uw pasje mee te nemen, meneer. Heeft u al een kaartje?
Nee.
Wilt u een kaartje?
Natuurlijk.
Waar zijn de kaartjes gebleven?
O, ik zie het al. Die heb ik er net in alle opwinding zeker afgezwiept. Sorry. Hier liggen ze. Ik pak ze wel even.
Nee meneer, voorzichtig met uw vinger. Laat mij maar.
Geweldig bedankt.
Goed, meneer. Ik kan de ring straks weer voor u aan elkaar maken, hoor. Pasje niet vergeten, meneer.
Vrijdag 18 november 2016. Kwart over twee in de middag. Bij de huisarts.
Goedemiddag. Hier, dit is het probleem.
O, ja, ik zie het al. Bent u al bij de juwelier geweest?
Ja, maar die kreeg de tang er niet onder.
De dokter komt zo. Neemt u maar even plaats in de wachtkamer.
Vijf minuten later.
Meneer Espunt, heel vervelend. Ik krijg net bericht van een overlijdensgeval. Daar moet de dokter eerst heen. Dat gaat wel even duren.
Ik begrijp het. Ik denk dat ik dan nu toch maar naar het ziekenhuis ga en niet blijf wachten.
Dat lijkt me verstandig. Er moet snel iets gedaan worden. Als ze moeilijk doen, kunnen ze altijd even contact opnemen. Dan leg ik het wel uit.
Vrijdag 18 november 2016. Half drie in de middag. Spoedeisende Hulp.
Goedemiddag. Sorry dat ik die vinger opsteek. Maar die heeft het een beetje moeilijk.
U mag u melden bij de eerste balie links.
Dank u wel.
Goedemiddag, ik moest me hier melden.
Wat is het probleem?
Deze vinger heeft het moeilijk. Steeds moeilijker.
Ojee, ja dat ziet er niet goed uit. Ik voer even uw gegevens in… Ring verwijderen.
U mag even plaatsnemen in de wachtkamer.
Meneer Espunt?
Goedemiddag, Espunt.
Welke vinger is het?...Juist. Ja dat gaat vanzelf niet meer over.
U heeft uw gereedschapskist meegenomen?
Wij moeten van alle markten thuis zijn.
Ook van de Bouwmarkt, zo te zien.
Het is op dit moment nogal druk. We hebben wat extra bedden op de gang gezet. Doet u uw jas maar uit en gaat u hier maar even liggen. Mooi. Leg de hand maar naast u neer. Goed zo. Heeft u zelf al geprobeerd de ring eraf te krijgen?
Nee. Leek me kansloos. Ik ben wel naar de juwelier geweest om hem door te laten knippen. Maar dat lukte ook al niet meer.
Ik ga het toch eerst proberen.
Wat gaat u proberen?
De ring eraf schuiven. Een beetje glijmiddel. Daar gaan we. Ik ga kracht zetten. Als de pijn te erg wordt, moet u het zeggen hoor.
Ik hoop zo dat het lukt. Wat denkt u?
We doen ons best. We moeten een prop van de ene kant van de ring naar de andere proberen te krijgen. Millimeter voor millimeter. Zoals een boa constrictor een geit naar binnen werkt.
U heeft een mooi beroep. Heel beeldend die boa. Ik voel dat er iets beweegt.
Ik ga nog wat meer kracht zetten. De slijpschijf is ook geen lolletje. Kijk, we zijn er bijna.
Ik krijg een heel blij gevoel.
Terecht, want daar is ie, de boosdoener.
Het koffertje is dicht gebleven. Geweldig.
Ik haal nog even de dokter om te vragen of ik u zo kan laten gaan.
Goedemiddag. De ban van de ring is gebroken zie ik.
Goedemiddag dokter. De ban is gebroken. Uw assistent verdient een extra bonus.
Het ziet er verder goed uit. Ik durf u wel los te laten.
Even voor mijn eigen nieuwsgierigheid: had dit mis kunnen gaan?
Zeker, als de stuwing te groot wordt, worden er bloedvaten dichtgedrukt. En dan gaat de zaak afsterven. Dat willen we natuurlijk voorkomen.
Had u hem ook door kunnen snijden?
Daar hebben we inderdaad gereedschap voor. Maar soms lukt dat ons niet.
En wat dan?
Dan roepen we de brandweer op.
Het is niet waar.
Zeker. De brandweer heeft hulpmiddelen die wij hier niet hebben.
Zo, daar hoor ik van op.
Ik zal u nog wat vertellen. Die brandweer komt dan met een volledig uitgeruste brandweerwagen en met een bemanning van zes man.
?????
U kijkt alsof u zich in de crisisopvang voor psychische patiënten bevindt. Maar het is echt waar. De brandweer komt, zeg maar rukt uit, en moet vanaf dat moment direct inzetbaar zijn voor wat zich maar voor kan doen. Ik wens u een prettig weekend.
Weer wat geleerd. Elk nadeel heeft zijn voordeel zullen we maar zeggen. Heel erg bedankt. Ook een goed weekend voor u.
Vrijdag 18 november 2016. Half vier in de middag. Den Haag, Seniorenbijeenkomst TNO
Ik ben net op tijd met mijn geruststellend slinkende ringvinger zonder ring voor de jaarlijkse seniorenbijeenkomst van TNO. Sinds kort in New Babylon naast Den Haag Centraal. Een aardige onderzoeker van TNO legt uit wat de gevaren zijn van het Internet van de Dingen. Uw stofzuiger, dames en heren, kan nu ook gehackt worden om in te zetten in een DDOS-aanval.
Als je dat hoort, schaam je je toch dat je de brandweer laat komen voor een knellende ring. Waar moet dat heen? Een ding is duidelijk, de senioren moeten naar de borrel op tien hoog. Tegen de tijd dat de 150 ouwetjes aan hun dinerbuffet mogen beginnen, begint het overal te loeien en klinkt de dringende en herhaalde oproep om het gebouw onmiddellijk via de nooduitgang te verlaten. Brand! Een paar rolstoelen mogen op eigen verantwoordelijkheid toch met de lift. Eenmaal buiten is er nergens rook te zien. Maar ik wacht niet meer op het sein brand veilig en ga stiekem naar huis. Ik voel me schuldig. Een heel klein beetje en natuurlijk onterecht. Maar toch.
Espunt, 22 november 2016
P.S. Gefopt
Geruime tijd later vertelde ik mijn goede vriend Paul Rompa dit opmerkelijke verhaal. Zelf arts aan het Ter Gooi Ziekenhuis in Laren. Hij kwam niet meer bij toen hij de episode over de Brandweer hoorde. Ze hebben je goed te pakken gehad, man. Wij lossen zo'n probleem op m.b.v. van een heel dun lintzaagje. Tussen de vinger en de ring wurmen en dan voorzichtig zagen. Werkt perfect. Tja, daar sta je dan....
