Gerard van de Schootbrugge & Espunt

Willem Meiners en Het Duivelsei

Kort verhaal, 6 november 2019, Willem Meiners en Het Duivelsei

Speuld 2019. Grote stinkzwam (Phallus impudicus) opgestaan uit zijn duivelsei. Stinkzwammen hebben een duistere betekenis, zeker in ons tuintje en zeer zeker in dit verhaal.

Min geurtje

Als we bij ons hutje in het bos arriveren is er bij het uitstappen altijd even een moment van lichte aarzeling. Hoe treffen we ons bezit aan? Hoe ligt het tuintje erbij?

Het eerste dat ons deze keer opvalt is een weinig aangename geur. Een geur die wij zo langzamerhand feilloos herkennen. Ergens in de buurt moet een stinkzwam staan stinken. We hebben hem snel in de peiling. Hij heeft geen moeite gedaan zich erg te verstoppen. Hij staat bijna schaamteloos in het zicht. Half onder de laurier aan de rand van ons tuintje in het Speulderbos.

Paddenstoelen

Wie mijn site wel eens bezoekt, zal het niet zijn ontgaan dat ik iets met paddenstoelen heb. Dat iets stamt uit de tijd dat wij op mooie zondagmiddagen in de herfst met onze kleintjes in Bilthoven boswandelingen maakten. Doelloos lopen heeft mij nooit erg aangetrokken. Ik wil niet alleen maar kilometers maken. Ja maar dat maakt je hoofd zo heerlijk leeg. Daarom juist! Met de kleinen door het bos wandelen is zoveel leuker als je een doel hebt. Als het hoofd permanent bijgevuld wordt. Neem een opdracht als: zoek een paddenstoel. Een saaie boswandeling wordt dan als bij toverslag iets opwindends. Een ontdekkingsreis vol avonturen. Vergelijk het maar met een strandwandeling. Maak er een speurtocht van met een verhaal en je kinderen zijn niet meer te houden.

Als jochie ging ik zelf maar wat graag in de herfst met mijn moeder mee naar het Spanderswoud of de Lage Vuursche. Befaamde zwamcentra in de Hilversumse herfst. Mijn moeder verzamelde dan bosproducten, lees paddenstoelen, die thuis in een herfststukje werden verwerkt. Mos en takjes had ik snel gezien, maar paddenstoelen, dat was andere koek. Vanuit deze elementaire basis ontstond er bij mij een verdergaande interesse voor paddenstoelen, die zich uit in het zoeken, identificeren en fotograferen van de schimmige schimmelwereld.

Een Duivelsei met literaire pretenties

Lang na de Bilthovense boswandelingen met onze kinderen verwierven wij ons een hutje in het Speulderbos, bij Speuld (gemeente Ermelo). Om te schrijven, maar ook om tussen de paddenstoelen te verkeren. Ik liep al geruime tijd rond met een idee voor een spannend verhaal, te situeren in de Winterswijkse Steengroeve. Maar ik kreeg de plot aanvankelijk niet rond. Dan maar investeren in een schrijfhutje. En het ongelooflijke gebeurde. Het hutje zette me weliswaar niet direct aan tot schrijven, maar koos voor een omleidingsroute.

Op een mooie zomerse dag, wat nietsnuttend in het bijbehorende tuintje, viel mijn oog op een eivormig object dat op nog geen meter afstand van de tuinstoel waarin ik zat, heel brutaal zijn kop boven het maaiveld uitstak. Daar kwam iets tevoorschijn dat ik direct herkende, maar dat me niettemin verbaasde, en ook prikkelde, omdat het in ons tuintje en onder mijn ogen verscheen. Het was onmiskenbaar een duivelsei (in afgelegen delen van ons land ook wel heksenei genoemd) waaruit, zo wist ik, binnen 24 uur een stinkzwam zou opstaan. Een wonderlijke zwam met de vorm van een fallus, die daarom ooit van een creatieve wetenschapper de toepasselijke naam Phallus impudicus heeft gekregen. Paddenstoelkenners hebben een opmerkelijk talent voor het geven van toepasselijke namen. Ook een permanente uitdaging want er worden ook in ons land jaarlijks veel nieuwe soorten aangetroffen.

De glans of eikel van de stinkzwam is bedekt met een groen laagje, zoetig stinkend smegma. Onweerstaanbaar voor vliegen die het voor hun voortplanting van rottend vlees moeten hebben. De vliegen, aangetrokken door de aaslucht, verspreiden de sporen die in het groene slijm zitten. Als ze hun zegenrijke werk hebben gedaan en de toekomst van de Phallus-soort weer voor enige tijd is verzekerd, is het tijd voor de laatste, en zeer beeldende, acte van dit zwammentoneel. Hij laat het koppie hangen, verliest zijn fierheid en legt zich als een slap gevalletje neer bij de feiten. Kortom, de stinkzwam is een wonderlijke speling van de natuur met metaforische kwaliteiten. De blinde klokkenmaker van de evolutie kan toveren als hij maar voldoende tijd krijgt (en een beetje geluk heeft). Onze voorouders waren danig onder de indruk van deze geheimzinnige zwam vol besmuikte betekenissen. Bij gelegenheid verlustigden zij zich zelfs aan een versbereid duivelsei dat als een afrodisiacum werd beschouwd. In het licht van het voorgaande moeten we daar begrip voor opbrengen. 

Kinderboeken

In 2007 verscheen mijn eerste jeugdboek Het Duivelsei.

Dit duivelsei leidde mij zo af van de Steengroeve, dat mijn eerste jeugdboekje onder de titel Het Duivelsei in 2007 het licht zag bij de Printing on Demand (POD)-uitgever Free Musketeers in Zoetermeer. De Steengroeve kwam pas aan de beurt in Zwerg dat in 2012 verscheen. De uitwerking van het duivelsei-drama was toch wat groter geweest dan ik aanvankelijk kon vermoeden. Ik had nog twee vervolgboekjes nodig om alle ondergrondse gevaren te neutraliseren. Na Het Duivelsei volgden nog De Late Gast en De Gouden Sleutel. Toen ik deel 2 van de trilogie, De Late Gast, had afgerond, vatte ik nieuwe moed op om een klassieke uitgever te zoeken. Kluitman zag er wel wat in totdat ik moest melden dat er al een deeltje was verschenen bij de Free Musketeers. Dat werd Kluitman net even te veel van het goede, en dan ook nog een debutant op jaren. Er zat weinig anders op om dan ook De Late Gast, en wat later De Gouden Sleutel, via mijn POD-uitgever te publiceren. Toen pas kwam er ruimte voor de belevenissen van de band Nomen in de steengroeve van Guurlo. Winterswijk vond ik wat te expliciet. Met Guurlo pinde ik me niet helemaal vast. Toen kon Zwerg het ei verlaten.

Je zou zeggen dat het op een bepaald moment wel een beetje gebeurd is met een jeugdboekje als Het Duivelsei. Er verschijnen ieder jaar zo onnoemelijk veel jeugd- en kinderboeken, en ook nog van allerlei mensen die veel bekender zijn dan ik, of vertaald, zodat je ook nog moet opboksen tegen grote buitenlandse commerciële tekstfabrieken met enorme budgetten voor marketing, uitvoering en promotie.

Ik had al snel door dat ik in de JKRIHOGG, de J.K. Rowling Is Het Ook Gelukt Gemeenschap, niets te zoeken had. De succesvolle auteur van de Harry Potter serie zou naar verluid jarenlang geleurd hebben met haar eerste manuscript. Sindsdien volgen massa’s sukkels met hun manuscripten hun grote voorbeeld: de weg, de waarheid en het leven. Maar vroeg of laat komt de acceptatie. Na de frustratie van de nooit stoppende maar wel tijdrovende stroom afwijzingen besluiten ze uiteindelijk, gelouterd en getormenteerd, om hun troetelkind dan maar bij een Printing-on-Demand bedrijf te laten uitgeven. Met een beetje geld en een hoop goede wil kun je dan in je eigen bubble de hoop koesteren dat jouw talenten een publieke beoordeling krijgen.

Uitgevers hebben het ook niet makkelijk

Paul Rodenko bezorgde uitgever Geert van Oorschot slapeloze nachten.

Ik heb de reguliere uitgeverij opgegeven. Als ze met een vorstelijk bod komen, ben ik alsnog bereid om weer mee te doen, al is het maar om een wat grotere lezersschare te kunnen bedienen. Voorlopig doe ik het met mijn eigen website en met speciale uitgaven in oplagen die zo gering zijn dat ik ernstig overweeg mijn boeken zelf met de hand te gaan binden. 

Ik heb geleerd bescheiden te zijn en te erkennen dat ook de uitgevers met de tijdgeest worstelen. Wat die tijdgeest is? Simpel gezegd: meer schrijvers dan lezers. En dan te bedenken dat het in de gouden tijden van de uitgeverij, zeg de 20 ste eeuw, ook niet altijd ‘botertje bij de vis’ was, terwijl het schrijversgilde dat wel verwachtte.

Ik ben zo vrij om deze vlaag van empathie te verluchtigen met een passage uit de biografie van Geert van Oorschot uit 2015 met Arjen Fortuin als auteur. Begin jaren vijftig is Van Oorschot druk met de realisatie van zijn Russische Bibliotheek, een ambitieus project. Hij heeft een team van vertalers verzameld, waaronder Paul Rodenko, zoon van een Russische migrant. Paul krijgt de opdracht De Jongelingvan Dostojewski te vertalen. Paul blijkt een onverzadigbare behoefte aan voorschotten te hebben. En dan lezen we in de biografie:

“In juli 1954 tekende Rodenko een contract waarin stond dat hij bij het inleveren van de kopij van De Jongeling f750,- zou ontvangen, min de 300 gulden die hij eerder als voorschot had gekregen. Ook de daaropvolgende maanden maakte Van Oorschot nog een paar maal 100 gulden over. Maar De Jongeling kwam niet. Rodenko werd ziek, hij nam zich voor te verhuizen naar Frankrijk, zijn vrouw viel van een paard, hij kreeg een kind, verhuisde trouwens toch niet, werd wéér ziek en stelde voor dat Van Oorschot hem maandelijks geld zou overmaken. Dat deed de uitgever. De deadline verschoof van 1 maart 1955 naar 1 mei, naar 1 oktober. Op 23 november 1955 was er nog geen letter kopij binnen. ‘Ik weet niet waarom ik het verdiend zou hebben dat je me zo in de steek laat,’ verzuchtte Van Oorschot.”

Belevenissen op de Amerikaanse markt

Ik wil maar zeggen, ook het uitgeversleven is niet altijd een pretje. Maar als je, zoals ik, denkt dat je je hebt bevrijd van het grote leed dat zich in de uitgeverswereld voordoet, gebeurt er plotseling iets onverwachts wat nieuw onheil over je uitstort.

Enkele jaren na het verschijnen van Het Duivelsei ontving ik, op 29 december 2014, volstrekt bij verrassing, van een mij volslagen onbekende Amerikaanse uitgever een bericht waarin ik gefeliciteerd werd met de Engelstalige editie van Het Duivelsei. Jawel, mijn boek was vertaald en zou onder de titel The Devil’s Egg de enorme Amerikaanse markt gaan bestormen. Eind van de week was The Devil’s Egg voor het publiek beschikbaar, zo werd mij gemeld. Wauw. Hieronder de eerste, maar zeker niet de laatste, email die ik vanAmerica Star Booksontving:

Dear Gerard:

Congratulations, America Star Books is pleased to inform you that your translated book text file is attached to this email. If you have Adobe Reader, simply click on the attachment link, or download the file to your desktop before opening. If not, please visit www.adobe.com where you can download the Adobe Acrobat Reader, which will allow you to read the proofs file. Please review the entire translated text. America Star Books formats the author's manuscript to English publishing standards.

Should you have any remarks or suggestions after you have reviewed the translated text file, please email them to me at booksupport@americastarbooks.com. If you see more than 8 pages worth of changes that you’d like to make, please let us know; we will provide you with a copy of the manuscript in order for you to make as many changes as you’d like in it.

Again, congratulations!

Ryan, Book Design Department, America Star Books, LLLP

Per separate mail ontving ik ook het ontwerp van de omslag:

Dear Gerard:

Congratulations, America Star Books is pleased to inform you that your translated book cover file is attached to this email. If you have Adobe Reader, simply click on the attachment link, or download the file to your desktop before opening. If not, please visit www.adobe.com where you can download the Adobe Acrobat Reader, which will allow you to read the proofs file. Please review the entire translated cover. Should you have any remarks or suggestions after you have reviewed the translated cover file, please email them to me at booksupport@americastarbooks.com.

Again, congratulations!

Ryan, Book Design Department, America Star Books, LLLP

Mijn eerste reactie was: geweldig. Direct daarna volgde de tweede: heb ik ergens iets gemist? Heb ik, terloops / indirect, toestemming gegeven voor een vertaling? Iets getekend terwijl ik buiten bewustzijn was? Wat gaat dat niet kosten?

Enigszins bij zinnen gekomen besloot ik om toch maar eens naar de vertaling te kijken. Na twee pagina’s The Devil’s Egg sloeg de paniek in alle hevigheid toe. De vertaling leek echt helemaal nergens op. Binnen de kortste keren had ik geen idee meer waar mijn eigen verhaal over ging. De vertaler waarschijnlijk ook niet. Eén ding was duidelijk, dit kon niet zomaar de winkel in. Geheel ontdaan stuurde ik een mail terug dat ik tijd nodig had om de vertaling acceptabel te maken. “Stop de persen!!!” Mijn noodkreet maakte weinig indruk. Ik moest goed begrijpen dat ik te maken had met een professioneel bedrijf dat beter dan welke buitenlandse auteur wist wat de Amerikaanse markt wilde.

Op 30 december 2014 mailde ik het volgende terug:

Dear Ryan,

I've made a quick scan of your translation of The Devil's Egg. My conclusion: this approach will end nowhere. The text is incomprehensible and hilarious in the wrong way. I would appreciate if you stop the project. I have no ambition being on a list of book titles that nobody will buy or read. I would feel extremely sorry for the reader who, in any way, bought the book and tried to read it.

I realize that you already put some effort in the product. But I will not support it any more.

With kind regards,

G. van de Espunt

Een van de boeken van Willem Meiners. Hierin beschrijft hij zijn uitgeversfilosofie gebaseerd op Printing On Demand. Hieronder de verkooptekst.

Read the story of an underdog publishing company that set out to introduce the entire book publishing business to the twenty-first century. Nothing more, nothing less. PublishAmerica leveled the playing field for book writers almost overnight. It has successfully challenged Mainstream publishing by opening the gates to Main Street authors-thousands upon thousands of them. And the publishing elite reacts predictably. Written by PublishAmerica CEO Willem Meiners, with an introduction by company president Larry Clopper, How to Upset a Goliath Book Biz tells the story of the most captivating pioneers in today's traditional publishing industry, and their victorious legions of authors: The inside story of PublishAmerica.

Al gauw zag ik in dat het fatsoeneren van de vertaling een mission impossible was. Dit was duidelijk het werk van Google Translate. Hier moest een echte vertaler aan te pas komen. Dat zou tijd en geld gaan kosten. En daar had ik totaal geen trek in. Wel werd me duidelijk dat ik ooit bij mijn uitgever, de Free Musketeers, een contract had getekend waarin opgenomen was dat ik de uitgever het recht gaf van een vertaling en zelfs van een verfilming.

Het leken me leuke spin-offs waar je alleen maar baat bij kon hebben. Blijkbaar had Free Musketeers het op een akkoordje had gegooid met America Star Books. Ze hadden duizenden manuscripten verpatst aan wat al snel zou blijken een uiterst dubieuze Amerikaanse uitgever met overigens wel een Hollander aan het stuur te zijn.

Een verkenning op Internet leverde nieuwe inzichten op. Op de site van Schrijven Online trof ik een aantal berichten aan die suggereerden dat een zekere Lars Meiners (VS schrijversnaam Larry Meiners) achter het POD-idee van Free Musketeers zat en een andere zekere, Willem Meiners, het in de VS in de markt heeft gezet. Eerst onder de uitgeversnaam PublishAmerica, later, na de nodige trouble, in naam veranderd in America Star Books.

Lars was journalist bij de Amersfoortse Courant geweest en Willem was, als de berichtgeving op Schrijven Online juist is, verbonden geweest aan de Gooi- en Eemlander, een bekende Hilversumse krant (ook bij ons thuis). Enige tijd geleden ontmoette ik een oud-journalist van het AD die mij liet weten dat Willem ooit zijn collega was. (Willem Meiners was adjunct-hoofdredacteur van 1981-1986 en hoofdredacteur van 1986-1991 van De Gooi- en Eemlander, GvdS).

Op Internet zijn uitspraken van Willem Meiners terug te lezen waarin hij, diep geëmotioneerd, uitlegt waar zijn uitgevers-drive vandaan komt. Nadat hij in de nalatenschap van zijn vader vijf boekmanuscripten had aangetroffen, samen met een stapel afwijzingen van uitgevers, kwam hij tot de conclusie dat niet alleen zijn vader maar ontelbaar veel andere schrijvers, niet zelden buiten hun schuld, de toegang tot de boekenwereld werd onthouden. Een groot onrecht! Een drama. Willem zag in dat nieuwe technologie een uitweg kon bieden. Printing on demand. Een boek realiseren zonder dat daar in eerste aanleg voor de schrijver kosten aan waren verbonden. Een doorbraak!?

Probleem is dat je dan moet beginnen de investeringskosten te minimaliseren, geen redactie, geen vormgeving, geen promotie, geen distributie. En bij vertalingen geen gekwalificeerde vertalers, maar Google Translate. Waar de uitgever dan van moet leven? Van de boeken die de schrijver zelf aanschaft (om door te verkopen) en van de lijst met emailadressen van vrienden en bekenden die vervolgens bestookt worden met mails om het nieuwe boek van hun goede vriend of excentrieke tante aan te schaffen. En dan, als toetje, de mogelijkheid om jouw boek / manuscript mee te nemen naar beurzen, scouts of belangrijke ‘influencers’. Maar daar moet dan natuurlijk wel voor betaald worden.

Hieronder een paar voorbeelden van de mails die mij jarenlang over deze streep hebben proberen te trekken. En al vrij snel werd duidelijk dat America Star Books niets presteerde behalve hoopvolle auteurs gek maken. The Devil’s Egg wordt door Amazon nog steeds aangeboden, maar ik heb niet de illusie dat er ooit een exemplaar over een toonbank is gegaan. En het klinkt wat tegenstrijdig, maar dat is voor mij een schrale troost. Want de vertaalde tekst is om te huilen.

Ik heb een aantal jaren geleden mijn contract met Free Musketeers ontbonden (kon na vijf jaar) en meende dat ik dan ook van Willem Meiners en zijn America Star Books af kon. Ja, dat kon wel, maar dan moest er dik worden betaald. Zo’n melkkoe geef je natuurlijk niet zomaar uit handen... Ik heb het maar zo gelaten in de hoop dat dit ooit overwaait.

En wat The Devil’s Egg betreft: de correcte vertaling had moeten zijn: The Whitch’s Egg. Maar hoe kon Google ook weten dat het hier om een Phallus impudicus ging?

Ik zat, met velen!, in het web van America Star Books en dat betekende dat men wat aan mij wilde verdienen waar in essentie natuurlijk niet zoveel mis mee is. Maar de manier waarop men dat probeerde is op zijn minst curieus te noemen. Het is moeilijk te achterhalen of Willem Meiners een oplichter of een bevlogen innovator is geweest. Wel duidelijk is dat hij in de periode dat ik bij zijn avontuur betrokken was, alles uit de kast haalde om mij nog wat geld af te troggelen. Daarvoor gebruikte hij een aantal namen, waarvan niet duidelijk was of daar echte mensen achter staken. Ik werd bestookt met de meest opwindende voorstellen om van The Devil’s Egg een regelrechte bestseller te maken. Het ene nog fantastischer dan het andere. Om een indruk te geven van de waanwereld waarin ze me probeerden te trekken enkele vroege voorbeelden. Iedere actie had zijn prijs.

-Jan 16, 2015, Jaime recenseert uw boek voor Book Expo America,€ 39, Sarah Freitas, America Star Books

-Jan 20, 2015, We spreken Harlequin, en Stephen Kings uitgever, € 14, Jackie Velnoskey, America Star Books

-Jan 22, 2015, De Queen en Gerard Schootbrugge op de London Book Fair, The Devil's Egg is een Royal Seller in Londen, € 14, Lindsay Jones, AmericaStarBooks

-Jan 23, 2015, The Devil's Egg voor leesblinden, € 53 (met een gratis ex.), Sarah Freitas, America Star Books

-Jan 23, 2015, Hollywood wil The Devil's Egg. Want u hebt het type boek geschreven waar ze films en/of documentaires op baseren. € 49,99, Justin Ayers, America Star Books

-Jan 31,2015, Ontbijt-tv in Amerika, Holland. € 14. Ik had gisteren de NBC Today Show aan de lijn, de meest succesvolle ontbijt-televisie in Amerika aller tijden. Presentator Matt Lauer is getrouwd met Amsterdamse Annette Roque; ze hebben een zoon, Thijs. Ik belde om te zeggen dat ik Matt en zijn team wil voorstellen aan een paar van onze vertaalde Nederlandse auteurs. NBC's antwoord: prima! Jackie Velnoskey, America Star Books

-Feb 4, 2015, Oprah's boekenclub en Gerard Schootbrugge, € 14, The Devil's Egg gaat naar Oprah, Justin Ayers, America Star Books

-Feb 11, 2015, Gerard Schootbrugge and Fifty Shades, Wanted: a film director for The Devil's Egg. Use coupon MyDirector to reduce your fee from €129 to €39. The Devil's Egg will be included in a special discovery presentation for film directors during the Los Angeles Festival of Books in Hollywood’s backyard. Justin Ayers, America Star Books

Vroege voorbeelden. Het hield niet op. Een paar jaar lang een paar fantastische aanbiedingen per week. Het was allemaal te mooi om waar te zijn. Het sloeg totaal nergens op. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat ze erop gokten dat er zo nu en dan een sukkel in zou trappen. Dat was dus het verdienmodel. Mijn Hilversumse familie heeft altijd de Gooi- en Eemlander gelezen. Ik ook. We hebben nooit geweten dat dit eerbiedwaardige dagblad ooit werd aangestuurd door een genie. Zijn naam luidt: Willem Meiners. De krant werd voor Willem te benauwd. Go West young man. Daar liggen zoals bekend de kansen voor een krantenjongen om miljonair te worden.

Was dit nou de echte literaire wereld? Ik opereerde nog op het niveau van onze Nootdorpse Bruna waar ik best een paar exemplaren mocht achterlaten, als ik de onverkochte exemplaren na een tijdje maar weer kwam ophalen.

Finale

Troost en bemoediging, reken er niet te zeer op. In de NRC van 28 april 2006 stond een artikel naar aanleiding van de verschijning van Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf, het tweede boek dat literair-journalist en dichter Joris van Casteren (Rotterdam, 1976) heeft gewijd aan de literaire onderklasse. Hij is begaan met het lot van de vergeten auteurs, die ondanks strenge afwijzing van uitgevers, critici en lezers volharden in hun schrijverschap.“Het zijn de grotbewoners onder de schrijvers, de ploeteraars die elke keer weer tot diep in de nacht of zelfs vroege ochtend verwoed aan hun manuscripten werken,“ zegt Van Casteren in een etablissement in zijn woonplaats Amsterdam.

En wat verderop volgt een passage die het weekend van een aanstormend talent ook flink kan vergallen. Daar lezen we het volgende:

In de inleiding op zijn laatste boek, waarin twintig portretten staan, stelt Van Casteren dat enkele veronachtzaamde romanciers het idee hebben dat hun leven “verwoest' is door “de vervloekte literaire wereld' of dat ze “geestelijke averij' hebben opgelopen. Een schrijnend voorbeeld dat Van Casteren geeft, betreft de eens gerespecteerde auteur Judicus Verstegen, die meer dan twintig jaar geleden rond zijn vijftigste werd opgenomen in de psychiatrische inrichting Willebrord te Heiloo. Verstegen schrijft in de kliniek onverdroten voort. Romans, toneelstukken, essays. Hij overweegt in het Engels te gaan publiceren omdat taalgebied en bereik groter zijn.

De kunst van het (over)leven is het vinden van de juiste niche. Schrijven over miskende schrijvers kan erkenning opleveren. Het uitgeven van onverkoopbare producten kan geld opleveren. De evolutie is gek op hogere orde overlevingsmechanismen.

Nog geen week geleden viel mijn blik op de manmoedige Phallus impudicus, de grote stinkzwam, in ons bostuintje. Dit was een korte impressie van de herinneringen en bedenkingen die de geheimzinnige zwam bij mij opriep. Herinneringen aan een periode waarin bergen werden beloofd, bergen van gebakken lucht. Ik ben niet bezweken, dat geeft me een goed gevoel. Van Het Duivelsei zijn circa 100 exemplaren verkocht. Van The Devil’s Egg nul. Die wetenschap verschaft mij de rust die nodig is om steeds weer, op eigen kracht, nieuwe successen te scoren. Ik heb mijn ziel niet verkocht en voor mijn boeken geldt hetzelfde.

Hieronder nog een vroeg voorbeeldje van de werkwijze van onze vrienden van Publish America, de voorloper van America Star Books. Heel gehaaid: J.K. Rowling, de moeder van de hoop voor nog niet ontdekte schrijvers. Als je die naam kunt droppen, raak je bij de wanhopigen wel zo'n beetje de allergevoeligste snaar.

Ondanks bijna alles had ik dit avontuur voor geen goud willen missen!

Espunt, 6 november 2019

Toevoeging

Publish America en America Star Books zijn twee handen van dezelfde buik

J.K. Rowling and PublishAmerica's unfulfillable promise

August 18, 2011|5:42pm

J.K. Rowling's lawyers have issued a cease-and-desist letter to the company PublishAmerica, which claimed it would, for a fee, bring its authors' books to the attention of the woman who created Harry Potter.

PublishAmerica is a print-on-demand company that offers hopeful authors the opportunity to be published outside of the mainstream publishing ecosystem. It accepts manuscripts without agents and has little of the traditional retail distribution and marketing infrastructure that established publishers do. That may be to the detriment of the writers who give their trust -- and money -- to PublishAmerica. The company "has a long history of making dubious marketing promises to its authors" writes Publishers Weekly.

In this case, for $49, the company promised:

“We will bring your book to the attention of Harry Potter’s author next week while our delegation is in her hometown, and ask her to read it and to tell us and you what she thinks. Tell her what you think: in the Ordering Instructions box write your own note for JK Rowling, max. 50-100 words. We will include your note in our presentation for her!”

J.K. Rowling was not going to be making herself available for any presentation, according to her representative. "A spokesperson for Rowling said the claim was 'completely false'," Publishers Weeklyreports, "and that Rowling would take 'appropriate action.'"

PublishAmerica's original offer has been taken down, but the company hasn't given up. "PA requires that your client issue a retraction immediately," a lawyer representing the company wrote in response to the Rowling's lawyer. The letter, full of lawyerly language, isavailable in full at paidcontent.org.

Reacties

10 november 2019, Frank Lips.

Ik heb Frank leren kennen in de periode dat we samen betrokken waren bij de Stichting De Damastbloem, later Centrum voor de Kunsten Nootdorp. Een bevlogen en kundig docent die in Nootdorp generaties kinderen (ja ook de mijne) en volwassenen heeft ondersteund bij het ontwikkelen van hun talenten op het gebied van tekenen, schilderen en andere (kunstzinnige) handvaardigheden.(GvdS)

Dag Gerard,

Paddenstoelen zijn inderdaad heel bijzonder. Ik heb wel eens iets gelezen over onderzoek naar de chemische samenstelling van met name de giftige soorten. Onvoorstelbaar dat de natuur dat allemaal kan maken! Wist je dat in het piepkleine plantsoentje tussen Jozefhuis en de kerk de gekraagde aardster stond? Helaas zijn er nu huizen op gebouwd. (Frank gaf vele jaren les in het Jozefhuis aan de Veenweg in Nootdorp, GvdS)

Je verhaal doet me denken aan iets dat ik las in een boek over de tekenfilms van Marten Toonder. Die, zoals je misschien wel weet, wilde heel graag meer tekenfilms maken. Na er een aantal gemaakt te hebben in de jaren '50 kwam er een vraag uit Amerika om korte films voor de televisie te maken.

Het werden films gebaseerd op de Bommel verhalen met een vereenvoudigde tekenfilmtechniek zoals in de tijd ook door Hanna en Barbera al gedaan werd. Een aantal zijn er gemaakt. Maar later bleek dat de maatschappij die ze zou afnemen een lege ballon was en slechts het product van een persoon die dacht er geld mee te kunnen verdienen.

Toonder heeft er niet meer over gesproken en is verder gegaan met de dagbladpublicaties en reclamewerk. Gelukkig zijn de films bewaard gebleven en staan ze op de dvd die bij het boek hoort dat over zijn films is gemaakt.

Alles goed met je?

Groeten van Frank

10 november 2019, Arie

Beste Dries,
Een goed en realistisch verhaal. Een goede bekende van me maakt allerlei sculpturen van verschillend materiaal. Hij is daar heel druk mee. Het merendeel van zijn produktie staat in zijn tuin. Verleden jaar had hij een artikel in de lokale krant waarin hij kenbaar maakte dat zijn Beeldentuin gratis te bezoeken was. Ik vroeg hem laatst naar de animo. Nul bezoekers. Hij probeert ook zijn kunst te verkopen. Onder meer aan mij. Toen ik met veel moeite belangstelling toonde voor een sculptuur en naar de prijs informeerde, noemde hij 1500 euro. Ik vond dat nogal fors. Hij onderbouwde zijn prijs met een optelsom van zijn uren en het materiaal en daarbovenop kwam een bedrag dat hij redelijk vond op basis van de door hem bij mij geapprecieerde welstand. Ik heb het niet gekocht en hem uitgelegd dat er voor alles wat je te koop zet een marktprijs bestaat. De appreciatie van de markt, de potentiële koper. Voor zijn werk was de marktwaarde c.q. economische waarde nul.

Maar tegelijkertijd heb ik hem voorgehouden dat daarmee zijn werk niet zonder waarde was. Integendeel, legde ik hem uit, zijn werk had een hoge emotionele waarde voor hemzelf. Tenslotte had hij veel plezier gehad aan het bedenken en realiseren van zijn kunstwerken en je moet er niet vanuit gaan dat je hobby voor een ander enige waarde heeft. Het etaleren ervan heeft al een element van opdringerigheid in zich.

Ik heb hem niet kunnen overtuigen. Integendeel, hij heeft een notaris betaald om een stichting op te richten met als doelstelling het bijeenhouden (voor wie?) van zijn collectie. Op mijn vraag antwoordde hij dat hij de stichting geen vermogen mee had gegeven en het bereiken van de doelstelling overliet aan het bestuur. Hij nodigde mij uit om hiervan deel uit te maken. Ik heb hiervoor vriendelijk bedankt. Ik heb nog steeds geen kunst van hem in mijn tuin staan.

Met beste groet, Arie